Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Ο χρήστης ialissandratou07 σας έστειλε ένα βίντεο: "3D-Printed "Magic Arms""

YouTube κέντρο βοήθειας | επιλογές ηλεκτρονικού ταχυδρομείου | αναφορά ως ανεπιθύμητο

Ο χρήστης ialissandratou07 έχει μοιραστεί ένα βίντεο στο YouTube με εσάς:

Εκτυπωτής 3D δημιουργεί «μαγικά χέρια» για 2χρονο κοριτσάκι
Η Emma γεννήθηκε με Συγγενή Πολλαπλή Αρθρογρύπωση (AMC), μία σπάνια ασθένεια που καταστρέφει τις αρθρώσεις και τα άκρα.
Two-year-old Emma wanted to play with blocks, but a condition called arthrogryposis meant she couldn't move her arms. So researchers at a Delaware hospital 3D printed a durable custom exoskeleton with the tiny, lightweight parts she needed. Donate here to help Nemours continue its work: http://www.nemours.org/waystogive.html
© 2012 YouTube, LLC
901 Cherry Ave, San Bruno, CA 94066

Όταν Θέλω Μπορώ !!!

Κάποτε ο Πλάτωνας πήγε στο Σωκράτη και τον ρώτησε τι θα χρειαζόταν να κάνει για να είναι σίγουρος ότι θα πετύχει εκείνο που θέλει. Ο Σωκράτης τον πήγε σε μια Λίμνη και του βούτηξε το κεφάλι μέσα στο νερό για πολύ ώρα. Στο τέλος ο Πλάτωνας, απελπισμένος και κοντεύοντας να σκάσει, κατάφερε να του ξεφύγει και να τινάξει το κεφάλι του έξω φωνάζοντας. -Τι κάνεις εκεί? Πας να με σκοτώσεις? Ο Σωκράτης αποκρίθηκε ήρεμα - Όταν θα θέλεις κάτι με την ίδια λαχτάρα που ήθελες αυτή την ανάσα, τότε να ξέρεις πως θα το πετύχεις.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα στο μικροσκόπιο

Το ανοσολογικό σύστημα έχει ζωτική σημασία για την επιβίωσή μας, αφού η μείωση της δύναμής του μας καθιστά ευάλωτους στις λοιμώξεις. Περιλαμβάνει ένα εξαιρετικά πολύπλοκο δίκτυο διαφόρων κυττάρων και διαλυτών ουσιών, που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η βασικότερη λειτουργία του ανοσολογικού συστήματος είναι να διακρίνει το «δικό μας» από το «ξένο». Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο «στρατός» των λευκών αιμοσφαιρίων που διαθέτει ο ανθρώπινος οργανισμός αντιδρά σε κάθε είδους εισβολέα ή ξένο σώμα, όπως είναι οι ιοί, τα βακτήρια, τα παράσιτα, οι τοξίνες, αλλά ακόμα και τα όργανα ή οι ιστοί που μεταμοσχεύονται. Ωστόσο, το ίδιο το ανοσολογικό σύστημα μπορεί να προκαλέσει νοσήματα όταν δυσλειτουργήσει και πάψει να αναγνωρίζει ως «δικά του» ιστούς και κύτταρα του ίδιου του οργανισμού. Τότε αρχίζει να επιτίθεται, προκαλώντας σοβαρές βλάβες σε διάφορα όργανα. Οι ασθένειες που προκαλούνται από τέτοιου είδους επιθέσεις αποκαλούνται αυτοάνοσα νοσήματα. Μέχρι σήμερα έχουν περιγραφεί περισσότερα από 80 αυτοάνοσα νοσήματα, από τα οποία άλλα αφορούν ένα όργανο (όπως ο διαβήτης τύπου 1) και άλλα πολλά όργανα (όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος). Μολονότι τα αυτοάνοσα νοσήματα, μεμονωμένα, θεωρούνται σπάνιες ασθένειες, όλα μαζί προσβάλλουν μεγάλο ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Υπολογίζεται πως 3%-5% σε όλες τις ηλικιακές ομάδες (δηλαδή 300.000 έως 500.000 άτομα μόνο στην Ελλάδα) πάσχουν από ένα ή περισσότερα αυτοάνοσα νοσήματα. Από τους ασθενείς αυτούς, δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό είναι γυναίκες και μάλιστα αναπαραγωγικής ηλικίας. Πιστεύεται ότι για άγνωστους λόγους, η συχνότητα των αυτοάνοσων νοσημάτων αυξάνεται διαρκώς. Εάν «πατέρας» της Ανοσολογίας θεωρείται ο Άγγλος γιατρός Edward Jenner (1749-1823), που πρώτος εφήρμοσε το εμβόλιο του δαμαλισμού κατά της ευλογιάς, «πατέρας» της Αυτοανοσίαςπρέπει να θεωρηθεί ο Γερμανός γιατρός Paul Ehrlich (1854-1915), που πρώτος το 1901 μίλησε για τον λεγόμενο «αυτοτοξικό τρόμο» (Horror autotoxicus). Την καταστροφή, δηλαδή, του οργανισμού όταν αυτός στρέφεται κατά του εαυτού του. Αιτίες Όλοι οι εχθροί που προαναφέρθηκαν (πραγματικοί ή «φανταστικοί») λειτουργούν ως επιβλαβείς ουσίες που λέγονται αντιγόνα. Το ανοσοποιητικό σύστημα εντοπίζει αυτά τα αντιγόνα και προσπαθεί να τα καταστρέψει, είτε παράγοντας δικές του ουσίες, τα αντισώματα, είτε δημιουργώντας στρατιές ειδικών κυττάρων εναντίον του συγκεκριμένου αντιγόνου. Κατά τη γέννησή του, ο οργανισμός διαθέτει τρισεκατομμύρια διαφορετικών κυττάρων, τα οποία είναι ικανά να αναγνωρίζουν τόσο τα ποικίλα ξένα όσο και τα δικά του αντιγόνα (αυτοαντιδρώντα κύτταρα). Στα πρώτα στάδια της ζωής, φυσιολογικά, ο οργανισμός πρέπει εξαλείψει με πολύπλοκους μηχανισμούς όλα τα κύτταρα που είναι ικανά να αναγνωρίζουν τα δικά του και να επιτρέψει την επιβίωση μόνο των κυττάρων που αναγνωρίζουν τα ξένα αντιγόνα. Ορισμένα όμως από τα αυτοαντιδρώντα κύτταρα δεν καταστρέφονται, αλλά «εκπαιδεύονται» μαθαίνοντας να μην αντιδρούν. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται αυτοανοχή. Υπό ορισμένες συνθήκες, η αυτοανοχή παύει να λειτουργεί οπότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη των αυτοάνοσων νοσημάτων. Ανοχή μπορεί να αναπτυχθεί και σε ξένα αντιγόνα. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η εγκυμοσύνη, η οποία πρέπει να θεωρηθεί, από ανοσολογικής πλευράς, η πιο επιτυχημένη περίπτωση «μεταμόσχευσης»! Παρότι έχουν γίνει τεράστια βήματα στην έρευνα, δεν είναι γνωστοί μέχρι σήμερα όλοι οι ακριβείς παράγοντες και οι μηχανισμοί που μπορεί να οδηγήσουν στην αυτοανοσία. Ένας από αυτούς είναι η κληρονομικότητα. Παρότι μπορεί ένα άτομο να κληρονομήσει την προδιάθεση για ένα αυτοάνοσο νόσημα, τα νοσήματα αυτά δεν είναι κληρονομικά, διότι εκτός από την κληρονομική προδιάθεση πρέπει να μεσολαβήσουν πολλοί άλλοι παράγοντες, εξωγενείς και ενδογενείς, για να δημιουργηθεί ένα αυτοάνοσο νόσημα. Επομένως, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση οι γονείς να αισθάνονται ένοχοι και υπεύθυνοι. Άλλοι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι το ορμονικό περιβάλλον αφού, όπως προαναφέρθηκε, τα αυτοάνοσα νοσήματα συχνά «προτιμούν» τις γυναίκες. Η εγκυμοσύνη, άλλοτε προκαλεί έξαρση του νοσήματος (όπως στον συστηματικό ερυθηματώδη λύκο) και άλλοτε καταστολή (όπως στη ρευματοειδή αρθρίτιδα). Μικροβιακοί παράγοντες, ιοί και φάρμακα έχουν ενοχοποιηθεί επίσης για την ανάπτυξη αυτοανοσίας. Πρέπει να τονιστεί ότι κάθε αυτοάνοση αντίδραση στον οργανισμό δεν οδηγεί απαραίτητα στην ανάπτυξη αυτοάνοσου νοσήματος. Έτσι, για παράδειγμα, αυτο-αντισώματα είναι δυνατόν να δημιουργηθούν κατά τη διάρκεια μιας λοίμωξης ή και με την πάροδο της ηλικίας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα δημιουργηθεί αναγκαστικά βλάβη σε κάποιο όργανο. Οι αντιδράσεις αυτές είναι αυτοπεριοριζόμενες. Για τον λόγο αυτό, είναι παντελώς άσκοπο να επαναλαμβάνουμε ειδικές ανοσολογικές εξετάσεις για να ανακαλύψουμε, τυχόν, ένα αυτοάνοσο νόσημα. Οι εξετάσεις αυτές έχουν νόημα μόνο όταν υπάρχουν συμπτώματα και εκτελούνται αποκλειστικά με την υπόδειξη γιατρού. Η σημερινή επικρατούσα επιστημονική άποψη είναι ότι η αυτοανοσία όχι μόνο δεν είναι πάντοτε βλαπτική για τον οργανισμό, αλλά είναι _ ίσα ίσα _ απαραίτητη για τη διατήρηση του ανοσολογικού συστήματος σε εγρήγορση. Στενή ιατρική παρακολούθηση Τα συμπτώματα των αυτοάνοσων νοσημάτων, δυστυχώς, δεν είναι ειδικά και θα μπορούσαν να εμφανιστούν και σε δεκάδες άλλα, μη αυτοάνοσα νοσήματα. Διαφέρουν σημαντικά από νόσημα σε νόσημα και μπορεί συχνά να εμφανίζονται με εξάρσεις και υφέσεις. Ως προς την έντασή τους, άλλοτε εκδηλώνονται με θορυβώδη φαινόμενα και άλλοτε με εντελώς ύπουλες και αμβληχρές εκδηλώσεις. Συχνότερα συμπτώματα θεωρούνται η καταβολή, η γενικευμένη κακουχία, ο πυρετός (άλλοτε υψηλός και άλλοτε με τη μορφή «δεκάτων»), ενώ από εκεί και πέρα κυριαρχούν τα συμπτώματα από τα συγκεκριμένα όργανα που προσβάλλονται. Εδώ πρέπει να τονιστεί πως μολονότι τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι χρόνια (δεν έχει βρεθεί ίαση για κάποιο από αυτά), υπάρχουν πολλές θεραπείες που τα διατηρούν υπό έλεγχο και έτσι οι ασθενείς έχουν φυσιολογική ζωή. Βέβαια, σε ορισμένες περιπτώσεις η εξέλιξή τους είναι απρόβλεπτη. Εξαιτίας ακριβώς αυτής της ιδιομορφίας τους, ο ασθενής πρέπει να βρίσκεται υπό στενή ιατρική παρακολούθηση και να μην αμελεί να κάνει τις εξετάσεις και τη θεραπεία, όπως ακριβώς την έχει συστήσει ο γιατρός. Οι θεραπείες Οι θεραπείες των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι ποικίλες και εξαρτώνται, κάθε φορά, από τη φύση του νοσήματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν απαιτείται ειδική θεραπεία, διότι όταν εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα το όργανο έχει καταστραφεί και είναι πλέον αργά. Αυτό ισχύει για παράδειγμα για τον σακχαρώδη διαβήτη, την αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα ή την κακοήθη αναιμία. Στις περιπτώσεις αυτές γίνεται απλώς «θεραπεία υποκατάστασης», χορηγείται δηλαδή η ουσία που λείπει από τον οργανισμό, η ινσουλίνη, η θυρεοειδική ορμόνη ή η βιταμίνη Β12, αντιστοίχως. Σε αρκετές περιπτώσεις είναι απαραίτητη η χορήγηση ανοσοκατασταλτικής ή ανοσοτροποποιητικής αγωγής, που θα καταστείλει ή θα επαναφέρει στα φυσιολογικά επίπεδα τη διαταραγμένη λειτουργία του ανοσολογικού συστήματος. Οι θεραπείες αυτές είναι, μερικές φορές, τοξικές και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μη διαταραχθούν άλλες σημαντικές λειτουργίες όπως για παράδειγμα η ικανότητα καταπολέμησης των λοιμώξεων. Τα κορτικοστεροειδή χορηγούνται πολύ συχνά για να καταπολεμηθεί η υπάρχουσα φλεγμονή. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμα και πολλές φορές απαραίτητα φάρμακα. Σε αρκετές περιπτώσεις, στόχος της θεραπείας είναι να χορηγούνται αρχικά σε επαρκείς δόσεις, μαζί με άλλα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και στη συνέχεια η δοσολογία τους να ελαττώνεται σε μία χαμηλή δόση συντήρησης ή και να διακόπτονται εντελώς. Τα τελευταία χρόνια, έχουν αναπτυχθεί εξαιρετικά εξειδικευμένες και απολύτως «στοχευμένες» θεραπείες για διάφορα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως για παράδειγμα η θεραπεία με διάφορους «βιολογικούς» παράγοντες στη ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλα ρευματικά νοσήματα. Η έρευνα στον τομέα αυτό είναι εντατική και τα αποτελέσματα ήδη ορατά. Τελικά, αυτό που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο και καθορίζει την επιτυχημένη θεραπεία των νοσημάτων αυτών, είναι η συνεχής και αρμονική συνεργασία του ασθενούς με τον θεράποντα ιατρό του. Συχνοί «στόχοι» και συνέπειες Σχεδόν όλα τα όργανα του οργανισμού είναι δυνατόν να προσβληθούν από αυτοάνοσο νόσημα. Τα περισσότερα ρευματικά νοσήματα (η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο, η σκληροδερμία, το σύνδρομο Sjogren, οι αγγειίτιδες, οι μυοσίτιδες, οι σπονδυλαρθρίτιδες κ.λπ.) είναι αυτοάνοσα. Γι' αυτό και τα ρευματικά νοσήματα βρίσκονται στην πρωτοπορία της έρευνας στον τομέα αυτό. Άλλα παραδείγματα νοσημάτων αυτοάνοσης αρχής είναι: στο νευρικό σύστημα η κατά πλάκας σκλήρυνση και η μυασθένεια, στα μάτια οι ραγοειδίτιδες, στον θυρεοειδή η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα Ηashimoto και η νόσος του Graves, στο δέρμα η ψωρίαση, η λεύκη και η πέμφιγα, στο ήπαρ διάφορες αυτοάνοσες ηπατίτιδες, στο πάγκρεας ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι, στο έντερο η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn, στο αίμα διάφορες αιμολυτικές αναιμίες και, τέλος, στο νεφρό οι ποικίλες σπειραματονεφρίτιδες. Ένας ασθενής μπορεί να έχει ταυτοχρόνως περισσότερα από ένα αυτοάνοσα νοσήματα. Έτσι, δεν αποκλείεται σε έναν ασθενή να συνυπάρχουν η ρευματοειδής αρθρίτιδα και το σύνδρομο Sjogren, ο ερυθηματώδης λύκος και η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα κ.λπ. Από τα προαναφερόμενα γίνεται αντιληπτό ότι τα αυτοάνοσα νοσήματα δεν αφορούν μόνο ορισμένες αλλά, πρακτικά, όλες τις ειδικότητες της Ιατρικής. Ο Αλέξανδρος Γαρύφαλλος είναι καθηγητής Παθολογίας - Κλινικής Ανοσολογίας στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=293&articleID=6872&la=1

Παναγιώτης : Ένας Νικητής της Ζωής !!!

O Παναγιώτης μοιράζεται την εμπειρία του...
Σήμερα είμαι εδώ, γιατί κάποιος άνθρωπος έγινε δότης μυελού των οστών... Η δική μου ιστορία ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2008. Τότε ήμουν 19 χρονών, ενώ περίμενα με ανυπομονησία να τελειώσουν οι εξετάσεις στην σχολή μου και να χαρώ το καλοκαίρι που ερχόταν. Δυστυχώς τα πράγματα όμως δεν ήρθαν όπως θα ήθελα . Ήταν μια καταραμένη Τετάρτη του Ιουνίου όπου διαπίστωσα ότι μες στα καλά καθούμενα είχα 40 πυρετό. Απόρησα και δεν έδωσα σημασία, πιστεύοντας ότι είναι απλά μια ίωση ή φταίει η πολύ ζεστή. Ο Πυρετός όμως συνεχίστηκε για 5 ημέρες. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή ενώ έπρεπε να επισκεφτώ άμεσα έναν παθολόγο ιατρό. Έτσι εκείνη την Δευτέρα ύστερα από μια μεγάλη γκρίνια και με τα χίλια ζόρια επισκέφτηκα τον ιατρό μου. Εκείνος διαπίστωσε ότι μάλλον έπασχα από λοιμώδης μονοπυρήνωση ή αλλιώς η ασθένεια του φιλιού. Το θέμα εδώ όμως είναι ότι ήμουν ελεύθερος εκείνη την περίοδο επομένως δεν υπήρχε περίπτωση να έχω λοιμώδη μονοπυρήνωση. Έτσι ο ιατρός αφού παρατήρησε και μια ωχρότητα που είχα, μου πρότεινε να κάνω μια γενική εξέταση αίματος. Ήρθε η σειρά της αιματολόγου. Μόλις με αντίκρισε θυμάμαι το πρώτο που μου είπε: "Άκη τι χάλια είναι αυτά !!!" Ω Χριστέ μου λέω από μέσα μου τόσο χάλια είμαι; Αφού μου πήρε ένα δείγμα αίματος πήγα ξανά στο σπίτι περιμένοντας τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Ήταν μεσημέρι όταν χτύπησε το τηλέφωνο και ενημερώνει τη μητέρα μου, ότι με δική της πρωτοβουλία (η μικροβιολόγος) έστειλε τις αναλύσεις στο νοσοκομείο της Κέρκυρας. Έτσι τώρα είχα διπλό άγχος. Από την μία τα αποτελέσματα της μικροβιολόγου και από την άλλη να σκέφτομαι και να απορώ τη δουλειά έχει το Νοσοκομείο Κέρκυρας. Σε καμία περίπτωση εγώ δεν θα έμπαινα στο Νοσοκομείο της Κέρκυρας ούτε για αφαίρεση δοντιού. Έτσι κατά το απόγευμα της Δευτέρας επικοινωνεί με την μητέρα μου ο ιατρός από το Νοσοκομείο ενώ την περίμενε να περάσει από εκεί. Εγώ εν τω μεταξύ ήμουν τάβλα στο κρεβάτι και ψηνόμουν. Κατά τις 9 μπαίνει στο δωμάτιο μου η μητέρα μου και ο πατέρας μου. Το πρώτο πράγμα που ρώτησα την μητέρα μου ήταν τι της είπε ο ιατρός. Ήρθε κοντά μου θυμάμαι και μου είπε το εξής: "Ξέρεις Μας πρότεινε ο ιατρός να πάμε στην Αθήνα στον Ευαγγελισμό για μια εξέταση που δεν γίνεται εδώ. Μην φοβάσαι δεν είναι τίποτα." Εκείνη την στιγμή έχασα το στρώμα από τα πόδια μου. Το μόνο που της είπα ήταν το εξής : ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ! Την επόμενη ημέρα Τρίτη 11 Ιουνίου βρέθηκα στον Ευαγγελισμό και κατ' ακρίβεια στο γραφείο κινήσεως. Θυμάμαι ο πρώτος που μας επισκέφτηκε ήταν ο διευθυντής της ψυχιατρικής κλινικής στον Ευαγγελισμό που τυχαίνει να είναι και φίλος μας. Ύστερα από μια ώρα ορθοστασίας και ζαλάδων επιτέλους παίρνουμε ένα χαρτί που ούτε ήξερα τι ακριβώς ήταν. Θα το μάθαινα όμως πολύ σύντομα. Μόλις είχα κάνει μια υπέροχη εισαγωγή στον ευαγγελισμό που θα διαρκούσε 6 ολόκληρους μήνες. Στην συνέχεια οι ιατροί με έβαλαν να ξαπλώσω σε ένα θάλαμο όπου ήταν μόνο γυναίκες. Στην αρχή δεν μπορούσα να διακρίνω αν ήταν γυναίκες ή άντρες αφού όλοι σε αυτό τον θάλαμο είχαν ξυρισμένα τα κεφάλια τους και εγώ απορούσα. Η πρώτη ιατρός που με επισκέφτηκε ήταν η Άρτε.... Πρέπει να ομολογήσω ότι την συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. Βέβαια ξεκινήσαμε αμέσως από τα «βαθιά» και εννοώ με μυελόγραμμα. Από όσο θυμάμαι δεν κατάλαβα και πολλά από το πρώτο μου μυελόγραμμα. Ύστερα από καμία ώρα με επισκέπτονται δύο ιατροί. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να θυμηθώ με τίποτα ποιοι ήταν. Θυμάμαι έκλεισαν τις κουρτίνες γύρω από το κρεβάτι και μου είπαν τα εξής: "Ξέρεις Υπάρχει ένα μικρόβιο στο αίμα σου, και θα χρειαστεί να κάνεις κάποια θεραπεία. Η θεραπεία αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσεις τα μαλλιά σου ενώ μπορεί να υπάρχουν και κάποιες παρενέργειες. Καλό θα ήταν να συμβουλευτείς και κάποιον ψυχολόγο αν χρειαστείς. Αυτό θα διαρκέσει" Στην συνέχεια αποχώρησαν και μάλλον ενημέρωσαν την μητέρα μου επειδή άργησε να έρθει κοντά μου. Ύστερα από κανένα 25λεπτο με πλησιάζει η μητέρα μου. Εγώ την αγκαλιάζω σφιχτά. Μου λέει... "ότι και αν είναι θα το παλέψουμε μαζί. Μην φοβάσαι!" Σιγά σιγά πλησίαζε και το πρώτο βράδυ στον Ευαγγελισμό. Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έκλεισα 24ώρες και μου έλειπε κιόλας το σπίτι μου. Που να ήξερα ότι θα μου έλειπε για τους υπόλοιπους 6 μήνες. Εκείνο το βράδυ μου πήραν αρκετές φορές αίμα, ίσως επειδή είχα πυρετό. Η μητέρα μου ήταν καθισμένη όλο το βράδυ σε μια καρέκλα και το κεφάλι της το είχε ακουμπισμένο πάνω στο κρεβάτι μου, κοντά μου... Το πρώτο βράδυ πέρασε και άρχισε να ξημερώνει. Μάλλον αυτήν την ημέρα ξεκίνησε και πρώτη μου χημειοθεραπεία. Το πρωί ξαφνικά μπαίνουν στο δωμάτιο τουλάχιστον 7 ιατροί, αλλά μην με ρωτήσετε τι μου είπαν. Το μόνο που θυμάμαι ήταν έναν κύριο με άσπρα μαλλιά ο οποίος μου έδειξε την ιατρό μου που θα με παρακολουθεί από εδώ και εμπρός. Ήταν πολύ μικροκαμωμένη αλλά πολύ συμπαθητική. Από εκεί και πέρα κάθε πρωί είχα την επίσκεψη της μαζί με άλλον ένα ιατρό τον Φωτ... Αυτή η πρωινή αιμοληψία ήταν πολύ άγχος κάθε πρωί. Τελικά μετά από 2 ημέρες μεταφέρθηκα σε μονόκλινο δωμάτιο. Εκεί παρέμεινα ενάμιση μήνα, μέχρι τα τέλη Ιουλίου. Γνώρισα αρκετούς ανθρώπους, νοσηλευτικό προσωπικό, ιατρούς και πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν άψογοι άνθρωποι! Ανά τακτά διαστήματα ρωτούσα συνέχεια την ιατρό μου τι ασθένεια έχω, ενώ εκείνη που έλεγε ότι έχω ένα μικρόβιο στο αίμα. Εγώ πάντοτε απορούσα όμως... Η πρώτη θεραπεία είχε ξεκινήσει για τα καλά. Κράτησε 10 ημέρες από όσο θυμάμαι. Σε αυτές τις δέκα ημέρες υπήρξαν πολλές φορές που είπα απλά: "ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩ!" Κάτι μέσα μου όμως μου έλεγε να συνεχίσω. Η αλήθεια είναι η εξής. Αν μας ρωτήσουν όλους, πως θα νιώθαμε αν είχαμε καρκίνο και ήμασταν στο νοσοκομείο, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι τον σταυρό μας ενώ παράλληλα μας πιάνει και μια ταχυπαλμία. Στην πραγματικότητα όμως, όταν κάποιος βρεθεί αντιμέτωπος με οποιαδήποτε ασθένεια, παράλληλα βρίσκει από το πουθενά μια ισχυρή δύναμη για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα! Πλέον είχα φτάσει στα μέσα Ιουνίου ενώ είχαν περάσει οι δέκα ημέρες της θεραπείας. Σιγά σιγά ξεκίνησαν και οι παρενέργειες της θεραπείας. Διάρροιες, εμετοί, πυρετός, απώλεια μαλλιών... Η απώλεια των μαλλιών ήταν και πρώτο για εμένα ψυχολογικό τραύμα που ακόμα μέχρι τώρα δεν το έχω ξεπεράσει. Ήταν μια συνηθισμένη ημέρα όπου ήμουν μόνος στο δωμάτιο στον Ευαγγελισμό . Απορούσα που μέχρι τώρα δεν έχασα τα μαλλιά μου και ήμουν πολύ ευτυχισμένος γι’ αυτό. Έτσι είπα να δοκιμάσω να τραβήξω δύο τρεις τούφες. Τι ήθελα και το έκανα αυτό ;;; Το αποτέλεσμα ήταν να κάτσω για κανένα 10λέπτο να βγάζω τα μαλλιά μου από το κεφάλι. Ξαφνικά μπαίνει η μητέρα μου στο δωμάτιο και βλέπει δίπλα μου ένα «βουναλάκι» από μαλλιά. Το πρώτο πράγμα που μου λέει είναι : "Έλα Άκη... τώρα θα πρέπει να τα κουρέψουμε τα μαλλιά, γιατί έτσι και αλλιώς θα φύγουν. Η αλήθεια είναι ότι απλά τα κούρεψα πιο κοντά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα τα ξύριζα. Σε όλο το πρώτο ενάμιση μήνα δεν είχα καμία απολύτως επαφή με τους φίλους μου. Δεν είχα καν τον υπολογιστή μου μαζί, ούτε το κινητό μου τηλέφωνο. Από την μία ήταν και καλό αυτό αφού για τους επόμενους έξι μήνες έκανα «αποτοξίνωση» από τους υπολογιστές. Ήρθε και μια όμορφη ημέρα! Ήταν Πέμπτη... η Πέμπτη είναι η ημέρα του διευθυντή. Αυτό σημαίνει ότι ο διευθυντής της αιματολογικής κλινικής μαζί με όλους τους αιματολόγους επισκέπτονται ξεχωριστά όλους τους ασθενείς. Έφτασε και η στιγμή να έρθουν και σε εμένα. Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ποιος ήταν ο Διευθυντής. Δεν ήταν μεγάλος σε ηλικία, αλλά μπορώ να τον χαρακτηρίσω ως «μπαρμπαστρουμφ»... Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν η απόλυτη σοβαρότητα του. Βέβαια μου είπε ευχάριστα νέα. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σου πούμε ότι η πρώτη θεραπεία σου πέτυχε, αυτό σημαίνει για εμάς ότι μπορούμε να συνεχίσουμε στην επομένη θεραπεία. Τέλος μου ανέφερε ότι είμαι σε πλήρη ύφεση. Φυσικά δεν ήξερα τι σημαίνει πλήρη ύφεση αλλά μου εξήγησε μετά η μητέρα μου. Έτσι αφού πλέον δεν νοσούσα ρωτούσα καθημερινά τους ιατρούς μου πότε θα γυρίσω στο σπίτι μου στην Κέρκυρα. Οι μέρες ήταν πολύ δύσκολες από εκεί και πέρα. Φαγητό επιτρεπόταν μόνο από το νοσοκομείο. Πότε μου όμως δεν το δοκίμασα. Η αλήθεια είναι ότι δεν με ένοιαζε καθόλου το φαγητό, αφού δεν μπορούσα να φάω καθόλου. Ότι και αν έτρωγα αμέσως το έκανα εμετό. Κάθε φορά που πήγαινα στο μπάνιο κοιταζόμουν στο καθρέφτη και θυμάμαι ότι το πρόσωπο μου είχε αλλάξει χρώμα. Είχε ένα μουσταρδί χρώμα μαζί άσπρο. Σκέτη νέκρα... Κάθε φορά που με έβλεπα στον καθρέφτη σκεφτόμουν "Πάει αυτό ήταν ρε γαμώτο..." Έπαιρνα μια βαθιά ανάσα και επέστρεφα που αλλού; στο κρεβάτι μου... Επί ενάμιση μήνα ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι χωρίς να έχω κουνηθεί καθόλου. Πλησίαζε και η ημέρα που έπρεπε να βγω από το νοσοκομείο αλλά να μείνω στο σπίτι στην Αθήνα. Βασική προϋπόθεση όμως ήταν να περπατήσω. Έτσι την πρώτη ημέρα περπάτησα ( Ο Θεός να το πει περπάτημα ) μέχρι την πόρτα, όπου ήταν μια απόσταση ενός μέτρου και νόμιζα ότι είχα περπατήσει όλη την Λ.Αλεξάνδρας. Πραγματικά πίστευα ότι δεν θα ξαναπερπατούσα ποτέ ξανά. Κάθε βράδυ πλέον το περπάτημα αποτελούσε τον χειρότερο εχθρό μου... Ειδικά όταν έβλεπα το σωληνάκι από τον όρο και γέμιζε με αίμα τρελαινόμουν. Φοβόμουν πάρα πολύ μήπως βουλώσει η φλέβα και χρειαστεί να μου αλλάξουν το καθετηράκι. Βέβαια ανάλογα και ποια νοσηλεύτρια θα μου άλλαζε το καθετηράκι. Εμπιστευόμουν μόνο μία την Μαριλ... Εκτός από θεά ήταν και έξπερτ στην αλλαγή φλεβών. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύ καλός ασθενής. Πάντως γι’ αυτό έχουν να λένε οι ιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό. Ποτέ μου δεν γκρίνιαξα, δεν μίλησα άσχημα. Φτάσαμε στα τέλη Ιουλίου. Μετρούσα μέρα με την μέρα πότε θα έρθει η στιγμή να βγω από εκεί μέσα. Έτσι ένα πρωί, με επισκέπτεται όπως συνήθως η ιατρός μου η Κ.Δελημ... και ο κ.Φωτ... Ναι καλά το σκέφτηκα... ήταν η τυχερή μου ημέρα! Μόνο που θα έπρεπε να περιμένω μέχρι το μεσημέρι αφού θα έπρεπε να μεταγγιστώ μία φιάλη αίμα. Έτσι αφού το μεσημέρι «ρούφηξα» όλο το αίμα ήμουν έτοιμος να φύγω. Δεν το πίστευα ότι μετά από ενάμιση μήνα στον Ευαγγελισμό, μου δίνετε η δυνατότητα να ξαναβγώ έξω και δω ανθρώπους, να αναπνεύσω καθαρό οξυγόνο, να δω την γιαγιά μου, να δω τον μικρότερο μου αδερφό. Και έτσι έγινε. Ναι ήμουν ελεύθερος !!! Έβαλα το καπελάκι στο κεφάλι μου, αντηλιακό, φόρεσα την μασκούλα μου (ήμουν μέσα στην μόδα της λευχαιμίας) και περπατούσα το μακρύ διάδρομο του Ευαγγελισμού μέχρι τα ασανσέρ. Ακόμα δεν μπορούσα να το πιστέψω! Τα πόδια μου είχαν βγάλει πραγματικά «φτερά». Όλο έλεγα και ξαναέλεγα: Τώρα θα βγω έξω; Μπα δεν νομίζω... Το είχα πάρει απόφαση από όσο καταλάβατε ότι δεν θα επιζούσα και για πολύ ακόμα. Τελικά έφτασα στο Ισόγειο του Ευαγγελισμού. Η πόρτα ήταν ακριβώς ευθεία μου... Και πάλι δεν το πίστευα! Και ναι, σε κλάσματα του δευτερολέπτου βρισκόμουν έξω από το Κτίριο Αχέπα του Ευαγγελισμού. Το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω όσο πιο γρήγορα γινόταν έξω από τον Ευαγγελισμό. Τελικά μεταφέρθηκα με ταξί στο σπίτι της γιαγιάς μου στην λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εκεί θα έμενα για τις υπόλοιπες δύο εβδομάδες, ενώ μετά θα έφευγα για την Κέρκυρα για τέσσερις ημέρες. Κάθε πρωί στις 7:30 ένα ταξί μας περίμενε για να μας πηγαίνει στον Ευαγγελισμό. Κάθε πρωί έπρεπε να πηγαίνω στο νοσοκομείο να κάνω εξετάσεις αίματος μέχρι να μου δώσει το οκ η ιατρός μου. Οι μέρες έξω στον πραγματικό κόσμο, περνούσαν πολύ πιο γρήγορα. Από την μια ήταν ωραίο που ασχολούταν όλοι μαζί μου, από την άλλη όμως δεν ήθελα να βλέπω και κανέναν! Εκείνες της ημέρες έκανα και την μεγάλη έξοδο. Ναι αμέ πήγα θερινό σινεμά! Το πρώτο πράγμα που μου έλειπε τρελά το οποίο δεν επιτρεπόταν να φάω ήταν το ποπ-κορν έτσι «τσάκισα» δύο κουτιά. Ήταν η ομορφότερη στιγμή του καλοκαιριού. Έφτασε και η ημέρα του κουρέματος... Δεν έχω κρατήσει ημερομηνία πάντως. Τέλη Ιουλίου ήταν. Επισκέφτηκα το κομμωτήριο της γειτονιάς και η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Σε πολύ λίγα λεπτά είχα πλέον ξυρισμένο το κεφάλι μου. Αμέσως φόρεσα το καπέλο μου το οποίο και δεν αποχωρίστηκα για αρκετούς μήνες. Έτσι έφτασε και η περίοδος που έπρεπε να πάω στην Κέρκυρα. Προτού όμως έπρεπε να περάσω από το γραφείο της ιατρού μου. Δειλά χτύπησα την πόρτα και πέρασα μέσα. Μου είπε να καθίσω, ενώ μου ξαναπήρε πάλι αίμα. Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν: "Αν σε ρωτήσει κάποιος τι ασθένεια έχεις εσύ τι θα του πεις;" Εγώ έμεινα λίγο σκεπτικός και τις απάντησα με απορία: "Ένα μικρόβιο στο αίμα!" Εν το μεταξύ όταν μου είπε ότι είσαι ελεύθερος να φύγεις, εγώ απλά τα σούρωσα... Συγκινήθηκα πάρα πολύ και την αγκάλιασα σφιχτά. Ένα ευχαριστώ ήταν λίγο για εκείνη την στιγμή !!! Την ίδια μέρα το απόγευμα βρισκόμουν στο αεροδρόμιο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Δεν ξέρω γιατί αλλά μας έδωσαν προτεραιότητα να κάνουμε check-in. Για ακούστε τώρα τι άκουσε η υπάλληλος της Aegean. Ρωτάει την μητέρα μου: "To παιδί από εδώ έχει κάποιο πρόβλημα υγείας; Έχει κάνει κάποια εγχείρηση;" Από όσο καταλάβατε την έφερε σε δύσκολη θέση γιατί εγώ δεν γνώριζα ακόμα την ασθένεια μου. Θέλετε μήπως να φωνάξουμε τους ιατρούς μας να τον κοιτάξουν. Αμάν... λέω από μέσα μου, σκέψου να μην με αφήσουν να πάω στην Κέρκυρα. Έτσι παίρνω την απόφαση και πετάγομαι και της λέω ότι έχω απλά ένα μικρόβιο στο αίμα. Δεν ξέρω αν την έπεισα πάντως σημασία έχει ότι τελικά μπήκα στο αεροπλάνο. Μετά από 40λεπτά πτήσης αντίκρισα από ψηλά την Κέρκυρα! "Χριστέ μου. Σε ευχαριστώ γλυκιά μου Παναγίτσα που ξαναέρχομαι στην Κέρκυρα! Άσε μόνο να μπω στο σπίτι μου έστω για λίγο και μετά ας φύγω" Η μητέρα μου με είδε κάπως, με αγκάλιασε σφιχτά και μου είπε: "Είσαι καλά τώρα, μην στεναχωριέσαι. Αυτό ήταν...!" Εκείνο το βράδυ αντίκρισα ξανά το δωμάτιο μου, όπως το είχα αφήσει τον Ιούνιο. Το κρεβάτι αυτή την φορά με περίμενε «υγιή» . Βασικά η αλήθεια ότι είχα ένα φόβο, και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ήμουν συνηθισμένος από το νοσοκομείο, που με ξυπνούσαν μέσα στην άγρια νύχτα, μια για θερμότερο, μια για ορό, μια για αίμα. Είχα πλέον τέσσερις ημέρες ελευθερίας στην Κέρκυρα. Όμως ήρθε και η στιγμή να ψάξω λίγο στο ιντερνέτ τι είδους ασθένεια είναι το Μικρόβιο στο αίμα. Όπως καταλαβαίνετε δεν βρήκα τίποτα. Έτσι στις 26/7/08 πήρα την απόφαση να ψάξω κρυφά την τσάντα του πατέρα μου . Βρίσκω ένα χαρτί του Ευαγγελισμού το οποίο έγγραφε: " Ο Κολλάς Παναγιώτης πάσχει από ΟΜΛ μετά πρώτο σχήμα ΧΜΘ και χρήζει κυτταρογενετικού ελέγχου..." Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν το ΟΜΛ... Σε λίγα λεπτά μόλις είχα μάθει από το ιντερνέτ ότι είχα καρκίνο! Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν φοβήθηκα, απλά έμεινα με το στόμα ανοικτό μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή... Άφησα και πέρασαν τρεις ημέρες προτού το πω στους γονείς μου. Εκείνοι δεν το γνώριζαν ότι γνωρίζω την ασθένεια μου. Έτσι το προτελευταίο βράδυ στην Κέρκυρα το ομολογώ στην μητέρα μου. Την έπιασα τελείως απροετοίμαστη την καημένη και δεν το περίμενε να το ακούσει. Βασικά αργά η γρήγορα θα το μάθαινα τις τρέχουσες ημέρες από την ιατρό μου στο νοσοκομείο. Απλά ήθελα αυτές τις τέσσερις ημέρες στην Κέρκυρα να μην μου τις «χαλάσουν»! Εκείνη την περίοδο μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα συναντήθηκα και με τους φίλους μου. Θα έπαθαν και εκείνοι ένα μικρό σοκ όταν με είδαν, είμαι σίγουρος γι’ αυτό! Βέβαια άκουσα και το κομπλιμέντο τι σέξι άνδρας... Οκ λέω αλλά και σέξι άνδρας δεν το περίμενα στην κατάσταση που ήμουν. Εν τω μεταξύ είχε φτάσει 9:30 το βραδάκι και εγώ ήμουν ακόμα με το καπέλο στο κεφάλι! Δυστυχώς οι τέσσερις ημέρες πέρασαν πολύ γρήγορα και έφτασε η ημέρα της επιστροφής. Ποιος όμως είχε την δύναμη να ξαναμπεί στον Ευαγγελισμό για να συνεχίσει την χημειοθεραπεία; Τελικά έφτασαν στην Αθήνα και την επόμενη ημέρα έπρεπε να ξανακάνω εισαγωγή. Βρέθηκα να είμαι στον διάδρομο του έβδομου ορόφου τουλάχιστον για τέσσερις ώρες, αφού δεν υπήρχε άδειο δωμάτιο. Οι γονείς μου, μου έλεγαν συνέχεια να με μεταφέρουν σε μονόκλινο δωμάτιο στον 10ο όροφο. Εγώ όμως δεν ήθελα να χάσω την ιατρό μου και το νοσηλευτικό προσωπικό σε καμία περίπτωση. Έτσι παρέμεινα για δύο ημέρες σε ένα θάλαμο επτά ατόμων. Βλέποντας την κατάσταση που επικρατούσε πήρα την τελική απόφαση. Έπρεπε να πάω στον 10ο όροφο. Έτσι ένα μεσημέρι στις αρχές του Αυγούστου έγινε και η μεταφορά μου στον 10ο όροφο του Ευαγγελισμού. Τον πρώτο που γνώρισα ήταν τον κ.Παναγή τον νοσηλευτή ο οποίος μου έδειξε το δωμάτιο μου. Η αλήθεια ήταν ότι πολύ πιο όμορφα εκεί και απέναντι μου είχα για θέα το Χίλτον . Κοίταζα συνεχώς το roof garden βλέποντας κόσμο. Ακριβώς απέναντι μου o κόσμος ήταν διακοπές και έτρωγε και απέναντι τους ένας 19χρόνος προσπαθούσε να επιβιώσει... Από την πρώτη μέρα ξεκίνησε και η δεύτερη η χημειοθεραπεία η οποία ήταν αρκετά light. Ακόμα όμως δεν είχα γνωρίσει τους νέους μου ιατρούς. Την επόμενη μέρα ανυπομονούσα να τους γνωρίσω. Κατά τις 12 μπαίνει στο δωμάτιο μου μια ιατρός που την γνώριζα ήδη η Ιφιγέ... και ένας άλλος κύριος. Προσπάθησα από την πολύ στιγμή να τον ψυχολογήσω. Ως πρώτη επαφή μου φάνηκε αρκετά ήρεμος. Τελικά με την πάροδο των ημερών γνώρισα άλλον έναν ιατρό. Στην αρχή πιο πολύ συμπάθησα τον πρώτο που είχα γνωρίσει τον κ.Αποστ... δηλαδή. Είχα κάθε μέρα την επίσκεψη του, ενώ πάντοτε ήταν με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά! Αυτό το χαμόγελο μου έδινε αρκετή δύναμη όσο δεν φαντάζεστε ενώ δεν έχανα τις ελπίδες !!! Δεν μπορώ να πω ότι και ο κ.Χαρχ... δεν ήμουν ήταν συμπαθής. Απλά έτσι τους ψυχολόγησα εκείνη την περίοδο. Η δεύτερη χημειοθεραπεία είχε τελειώσει και τώρα το μόνο που απέμεινε ήταν οι μεταγγίσεις αίματος, αιμοπεταλίων κλπ. Δυστυχώς περισσότερα πράγματα από την δεύτερη χημειοθεραπεία μου δεν μπορώ να θυμηθώ. Το μόνο βέβαια που έχω καλά στην μνήμη μου, είναι ότι τον 15γουστο, ήμερα της γιορτής μου ήμουν μέσα. Τα δώρα μου πάντος τα είχα λάβει από τους γονείς μου, αφού κάθε 10 ημέρες έστελνα τον πατέρα μου στο e-shop στην Στουρνάρη. Τι τράβηξε ο καημενούλης. Τι κουβάλημα έριξε... Το μισό αυτοκίνητο ήταν γεμάτο με κούτες από το e-shop. Αλλά δεν μου χάλασε χατίρι. Μέχρι και το iPhone πήγε να μου πάρει, αλλά τσακώθηκε με το κατάστημα που βρισκόταν στην Λ.Αλεξάνδρας και έτσι δεν το πήρε! Τώρα ας γελάσουμε και λίγο. Ένα μεσημέρι μπαίνει στο δωμάτιο η Παρασκ... η οποία ήταν νοσηλεύτρια. "Ξέρεις Άκη σε έναν θάλαμο ποιο κάτω είναι και μια κοπέλα στην ηλικία σου περίπου... Κάπου σε είδε στον διάδρομο και όλο με ρωτάει για εσένα, πόσο χρονών είσαι, αν είσαι όμορφος κλπ ". Από ομορφιά εγώ άλλο τίποτα. Το μόνο που δεν σκεφτόμουν εκείνη την περίοδο ήταν να κάνω και σχέση μέσα στον Ευαγγελισμό! Τέλος πάντων μου λέει το εξής: "Πριν λίγες ημέρες που ήσουν μόνος στο δωμάτιο, ήρθα και σε παρακαλούσα να βγεις έξω να περπατήσεις. Εκείνη, μου λέει η νοσηλεύτρια, είχε σταθεί έξω από την πόρτα του θαλάμου σου με όλους τους όρους και σε περίμενε να βγεις, ενώ εσύ με είχες βρίσει κιόλας που σου έλεγα να βγεις έξω." Τελικά έξω δεν βγήκα και μάλλον χάσαμε τον μεγάλο έρωτα... ΧΑΧΑΧΑ Περισσότερα από την δεύτερη χημειοθεραπεία δεν μπορώ να θυμηθώ. Στην συνέχεια ακολούθησε καπάκι η τρίτη χημειοθεραπεία η οποία τελείωσε αρχές Σεπτεμβρίου. Αυτή ήταν και η χειρότερη. Αφού τελείωσε η χημειοθεραπεία πήρα κάποιον ιό, με αποτέλεσμα επί μιάμιση εβδομάδα η κατάσταση της υγείας μου να είναι αρκετά κρίσιμη. Αυτό το κατάλαβα γιατί μόνο εκείνη την περίοδο κάθε πρωί με στις 7 με επισκεπτόταν ο ιατρός μου. Φυσικά μην το πάρετε με άσχημο τρόπο αυτό. Κάθε μέρα με επισκεπτόντουσαν οι ιατροί μου. Απλά μόνο εκείνη την περίοδο με επισκεπτόταν και νωρίς το πρωί. Τελικά ύστερα από ένα πολύ καλό ψήσιμο στον πυρετό (41) είπαν τα λευκά αιμοσφαίρια να ανέβουν. Αυτό βοήθησε την κατάσταση αφού πλέον ο ιός εξουδετερώθηκε! Είχε φτάσει πλέον Σεπτέμβρης. Ο Οκτώβρης ήταν ο μήνας της μεταμόσχευσης του μυελού των οστών. Οι ιατροί μου ήθελαν να με «μπάσουν» κατευθείαν στην μεταμόσχευση. Αυτό όμως δεν θα το επέτρεπα σε καμία περίπτωση. Ήμουν κλεισμένος στον Ευαγγελισμό ήδη 2 μήνες, με μερικές άδειες έξω στην Αθήνα. Έπρεπε οπωσδήποτε να γυρίσω στο σπίτι μου στην Κέρκυρα έστω και για 2 ημέρες. Και στην πραγματικότητα αυτό έγινε. Δύο ήμερες στην Κέρκυρα. Δεν έκανα τίποτα απολύτως... Ήμουν κλεισμένος στο δωμάτιο μου και ήμουν συνεχώς σκεπτικός. Κοίταζα γύρω το δωμάτιο μου και σκεπτόμουν άραγε τι θα συμβεί με αυτή την μεταμόσχευση. Αν κάτι πάει στραβά; Αν πεθάνω και δεν ξαναδώ τους φίλους μου; Πάντοτε στο μυαλό υπήρχε το κακό. Η ημέρα της αποχώρησης από την Κέρκυρα έφτασε... Εξάλλου δύο ήμερες ήταν όλες κι όλες. Έκλεισα το παράθυρο και το φως από το δωμάτιο μου, τράβηξα τις κουρτίνες και έμεινα για λίγα δευτερόλεπτα μόνος στο δωμάτιο. Κοίταξα την γωνία μου στον υπολογιστή όπου καθόμουν, το κρεβάτι μου, τα πράγματα μου. Έκανα το σταυρό μου, είπα το πάτερ ημών και έκλεισα την πόρτα από το δωμάτιο. Ποιος ξέρει αν θα ξαναερχόμουν ποτέ ξανά σπίτι; Η πρώτη ημέρα της τέταρτης και τελευταίας χημειοθεραπείας είχε φτάσει... Ήταν λίγο παράξενη θεραπεία αυτή αφού έπινα πάρα πολλά μικρά άσπρα χαπάκια. Πιστεύω ότι αν ξαναδώ αυτά τα χαπάκι μπροστά μου θα ξεράσω επί τόπου. Παράλληλα έπρεπε να κάνω και μια σειρά εξετάσεων. Πρώτος ιατρός ήταν ο πνευμονολόγος, όπου αυτήν την στιγμή που διαφεύγει το όνομα της εξέτασης. Θυμάμαι φύσαγα και ξαναφύσαγα σε ένα σωληνάκι. Αφού δεν έμεινα με τον σωλήνα στο στόμα καλά τα πήγα. Στην συνέχεια χρειάστηκε να κάνω και έναν υπέρηχο καρδίας καθώς και μια ακτινογραφία θώρακος. Το χειρότερο μου ήταν το χειρουργείο, όπου έπρεπε να μου τοποθετήσουν το χίκμαν... Έτσι ένα βράδυ μες στις 9 μπαίνει ένας τραυματιοφορέας στο δωμάτιο και το πρώτο που μου λέει είναι: "ΓΔΥΣΟΥ " "Παρντόν...;" Σε περιμένει ο χειρουργός για το χίκμαν. Και ναι είχε φτάσει η χειρότερη στιγμή. Τελικά γδύθηκα ξάπλωσα στο φορείο και με πήγαν « βόλτα» στον Ευαγγελισμό . Έτσι η μητέρα μου μένει πίσω και εμένα με μπάζουν στα χειρουργεία. Ο τόπος πιο πολύ για κρεοπωλείο έμοιαζε παρά για χειρουργείο. Ας μην το συζητήσουμε καλύτερα αυτό. Μου έκαναν μια τοπική αναισθησία και ξεκίνησαν για την τοποθέτηση του χίκμαν. Εγώ έσφιγγα δόντια, πόδια και ότι μπορούσα ενώ είχα ιδρώσει μέχρι τα νύχια! Μετά από μιάμιση ώρα μαρτυρικού πόνου βγαίνω από το χειρουργείο και με ανεβάζουν στο δωμάτιο. Δεν πρόλαβα να ξαπλώσω στο κρεβάτι και ένας τραυματιοφορέας έρχεται. Τι είναι πάλι τούτο λέω. Έπρεπε να γίνει ακτινογραφία θώρακος για να δούν αν το χίκμαν έχει τοποθετηθεί σωστά. Τελικά έγινε και αυτό... Αφού είχα τελειώσει και πλέον ξεκουραζόμουν μπαίνει ο χειρούργος στο δωμάτιο. "Ξέρεις θα πρέπει να τραβήξουμε λίγο το χίκμαν γιατί έχει μια κλίση προς τα επάνω στην καρδιά ενώ κανονικά έπρεπε να ήταν προς τα κάτω..." Εγώ τι να του πω; ΌΧΙ ; Δεν γινόταν. Εντάξει θα το υποστούμε και αυτό. Ο πόνος που έφαγα δεν μπορεί να περιγραφεί με τίποτα. Την επόμενη ημέρα πλέον τα χέρια μου ήταν ελεύθερα, αφού χρησιμοποιούσαν το χίκμαν. Την ίδια ημέρα μεταφέρθηκα και στην Μονάδα μεταμόσχευσης μυελού των οστών. Τα πρώτα σημαντικά πράγματα που παρατήρησα σε αυτήν την μονάδα ήταν τα εξής. Πολύ μικρός χώρος..., παράθυρα κλειδωμένα, ειδικός εξαερισμός ψύξης και ψυγείο. Εγώ πίστευα ότι θα υπήρχε και 24 hours room service και μασάζ room αλλά μάλλον αυτά θα τα είχαν απέναντι στο Hilton. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι υπήρχε room service αλλά η σπεσιαλτέ κάθε μέρα ήταν οροί. Άπειροι οροί χωρίς τελειωμό. Λίγες ημέρες πριν την μεταμόσχευση, με περίμεναν οι ιατροί μου από το γραφείο τους για να με ενημερώσουν σχετικά με την μεταμόσχευση. Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα πάρα μόνο την στοματίτιδα που μου είχαν αναφέρει. Επίσης αφού ήμουν και ενήλικος υπέγραψα και ένα χαρτί. Ήθελα να ήξερα αν δεν το υπέγραφα τι θα γινόταν; Η 23 Οκτωβρίου είχε φτάσει. Ήταν η ημέρα της μεταμόσχευσης! Το πρωί έφαγα αρκετούς όρους, ενώ καμία ώρα πριν την μεταμόσχευση μου έκαναν και ένα ωραίο ενεσάκι που με χαλάρωσε τελείως. Η μεταμόσχευση δεν ήταν τίποτα άλλο από μια απλή μετάγγιση τριών ασκών μυελού. Τώρα έπρεπε να μείνω και να περιμένω για 5 εβδομάδες. Το πρόγραμμα στην συνέχεια είχε μια υπέροχη στοματίτιδα με αποτέλεσμα να είμαι με μορφίνη για μια εβδομάδα. Μην με ρωτήσετε αν έφαγα τίποτα. Ούτε το σάλιο μου δεν κατάπινα... Στην 4η εβδομάδα έφτασα στα πρόθυρα κρίσης. Πραγματικά ήμουν έτοιμος να χτυπήσω το κεφάλι μου στην πόρτα. Είχα φορέσει τα παπούτσια μου και ήμουν έτοιμος να φύγω. Την κατάσταση την έσωσε η Ιφιγέν.. και η Άρτεμ... Ποτέ μου δεν είχα παράπονο. Όποτε και αν τις χρειάστηκα ήταν πάντα κοντά μου. Την επομένη ημέρα με επισκέπτεται ξανά ο κ.Αποστ... ο οποίος μου είπε: "Έλα λίγο υπομονή την Δευτέρα βγαίνεις..." Δεν ξέρω πως, αλλά κάθε φορά που υπήρχε πρόβλημα είχε τον τρόπο να με πείσει! Την επόμενη με επισκέπτεται και άλλος ιατρός μου ο κ.Χαρχα... ο οποίος μου είπε κάτι πολύ ωραίο: "Σύντομα θα δεις που θα έρθει μια ημέρα που θα ξυπνήσεις και θα είσαι πλέον καλά. Και έτσι έγινε. Ήρθε τελικά η ημέρα που κράτησα στα χέρια μου ένα χαρτί, καλύτερο και από πτυχίο. Ήταν το εξιτήριο! Το κοίταζα και το διάβαζα ξανά και ξανά !!! Μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου ήμουν στην Αθήνα. Ακόμα είχα το χίκμαν, ενώ τα φάρμακα ήταν πάρα πολλά. Οι αναγούλες πίστευα ότι δεν θα σταματήσουν ποτέ... Έτσι τελικά Χριστούγεννα έκανα ξανά στο σπίτι μου. Και ΝΑΙ μάλλον είχα βγει νικητής από την όλη υπόθεση !!! Μάλλον έχω μια δεύτερη ευκαιρία σε αυτήν την ζωή !!! Εγώ θα πω το εξής: "Ότι γίνεται, γίνεται για κάποιον σκοπό !!!" Από τότε μένω μόνιμα στην Κέρκυρα. Κάθε Δευτέρα όμως απαιτείται να βρίσκομαι στον Ευαγγελισμό για γενικές εξετάσεις αίματος, βιοχημικές και κάποια μυελογράματα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Συνοψίζοντας θα ήθελα να τονίσω το εξής: Στα καλά καθούμενα βρέθηκα σε ένα κρεβάτι στον Ευαγγελισμό με καρκίνο. Ήμουν άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Γνώρισα ανθρώπους που δεν μπορώ να σας τους περιγράψω. Άνθρωποι... Άνθρωποι... Να ξεκινήσω από το νοσηλευτικό προσωπικό; Από τους ιατρούς μου; Από τους συγγενείς που με επισκέφθηκαν; Από άτομα της ηλικίας μου που γνώρισα; Το μόνο που εύχομαι για αυτούς τους ανθρώπους να έχουν Υγεία! Το έργο τους είναι πολύ δύσκολο και θέλει πολύ δύναμη ψυχής. Ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε αυτούς τους ανθρώπους δεν αρκεί. Δεν αρκεί σε καμία περίπτωση. Πιστεύω όμως ότι ένα χαμόγελο είναι πολύ καλύτερο. Ξέρουν ότι χάρισαν άλλο ένα χαμόγελο σε ένα 19χρόνο . Είναι οι άνθρωποι που μου χάρισαν την ζωή... πάλεψαν για εμένα! Σήμερα είμαι εδώ, γιατί κάποιος άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο, ενημερώθηκε, συγκινήθηκε και έγινε δότης μυελού των οστών... Μπορείς και εσύ να χαρίσεις άλλο ένα χαμόγελο σε έναν έφηβο, σε ένα μωρό, σε μια μητέρα ή πατέρα που χρειάζεται την ΖΩΗ! Προσπάθησα να είμαι όσο πιο σύντομος γινόταν. Αφιερώνω την παραπάνω αληθινή ιστορία σε όλο το νοσηλευτικό προσωπικό που γνώρισα, τους φίλους μου, στους ιατρούς μου, στην δότρια μου και στους γονείς μου. Δεν θα αναφέρω τα ονόματα σας... γνωρίζετε όλοι εσείς ποιοι είστε !!! Ονομάζομαι Παναγιώτης, 20 χρονών, επιζών από ΟΜΛευχαιμία & ΜΕΝΩ ΔΥΝΑΤΟΣ! http://www.bestrong.org.gr/el/support/survivorsstories/ourstories/survivors_stories_leukemia_/panagiotiskollas/#.UCqiGJgI5pc.facebook Apo : https://www.facebook.com/anapiria

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Ανακάλυψαν τα πρώτα ψάρια με καρκίνο του δέρματος

Τα πρώτα περιστατικά καρκίνου του δέρματος σε άγρια ψάρια που ζουν στο Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο ανακάλυψαν επιστήμονες, ακριβώς κάτω από τη μεγαλύτερη τρύπα στο στρώμα όζοντος, αυτήν της Ανταρκτικής. Παρομοιάζουν το εύρημά τους με το μελάνωμα που εκδηλώνεται στους ανθρώπους και κάνουν λόγο για πιθανή ένδειξη ότι η υπεριώδης ακτινοβολία βλάπτει και τα ψάρια των ωκεανών. «Θα πρέπει να συνεχιστούν οι μελέτες για να διαπιστωθούν τα ακριβή αίτια του καρκίνου, όμως έχοντας αποκλείσει άλλους πιθανούς παράγοντες όπως τα μικροβιακά παθογόνα ή τη θαλάσσια ρύπανση, η υπεριώδης ακτινοβολία φαίνεται πως είναι η πιθανή αιτία», εκτιμά σε ανακοίνωση ο ερευνητής Μάικλ Σουίτ από το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ. Οι ντόπιοι ψαράδες τα αποκαλούν «ψάρια Ράμπο», ενώ είναι ευρύτερα γνωστά ως πέστροφες των κοραλλιών. Ζουν σε αλμυρό νερό και προτιμούν τις περιοχές με κοράλλια, ενώ τρέφονται με οστρακόδερμα. Οι κοκκινωπές πέστροφες είναι περιζήτητες και πωλούνται σχετικά ακριβά. Ο Σουίτ και η ομάδα του εξέτασαν 136 τέτοιες πέστροφες. 20 από αυτές -δηλαδή το 15%- είχαν παρόμοια μαύρα σημάδια που μοιάζουν με το ανθρώπινο μελάνωμα και τα οποία, όπως λένε, δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα του καρκίνου του δέρματος. Κάποια ψάρια είχαν μικρά σημάδια, που δεν ξεπερνούσαν σε έκταση το 5% του δέρματός τους, ενώ σε άλλες περιπτώσεις κάλυπταν ολόκληρο το σώμα τους, όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση PLoS ONE. Όπως εξηγεί, εάν το μελάνωμα εξαπλωθεί, το ψάρι θα παρουσιάσει και άλλες ενδείξεις ότι είναι άρρωστο. Ίσως π.χ. κινείται και τρέφεται λιγότερο σε σχέση με πριν, έτσι ελλαττώνονται και οι πιθανότητες να πιαστεί και να διοχετευθεί στην αγορά. «Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό των ψαριών που έχουν επηρεαστεί από τον καρκίνο είναι πιθανώς μεγαλύτερο από αυτό που βρήκαμε στη μελέτη», συνεχίζει ο Σουίτ. Μέχρι σήμερα, επιστήμονες είχαν αναφέρει περιστατικά καρκίνου σε ψάρια εξαιτίας της έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία, αλλά μόνο σε συνθήκες εργαστηρίου.

Καζάνι που βράζει η Ελλάδα

Πληθαίνουν οι καύσωνες, όπως έδειξε το φετινό καυτό καλοκαίρι, ενώ νέο φαινόμενο είναι οι υψηλές θερμοκρασίες σε μεγάλα υψόμετρα. Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα, τεράστιες θα είναι οι ζημιές για την οικονομία της χώρας από την ξηρασία τις επόμενες δεκαετίες Αυξάνεται όλο και περισσότερο η συχνότητα ακραίων καιρικών φαινομένων, καθώς η μεταβολή του κλίματος είναι σε εξέλιξη και για ένα ακόμη καλοκαίρι ισχυρό κύμα ζέστης σαρώνει τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Δυσμενής είναι για την Ελλάδα η κλιματική αλλαγή, ακόμη και αν εφαρμοστεί το αισιόδοξο σενάριο δράσης, αφού θα καταφέρει καίριο πλήγμα στην οικονομία μειώνοντας δραστικά το ΑΕΠ, κατά 2% το 2050 και κατά 6% το 2100, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Eπιτροπής Μελέτης των Επιπτώσεων της Κλιματικής Αλλαγής (ΕΜΕΚΑ). Στη Μεσόγειο τα τελευταία 50 χρόνια η μέση τιμή της θερμοκρασίας ανέβηκε πάνω από 2 βαθμούς. Στην Ελλάδα τεράστιες θα είναι οι ζημιές στο περιβάλλον, στα δάση, στη γεωργία, στην αλιεία, στον τουρισμό, στις μεταφορές και στην εξορυκτική βιομηχανία. Nέες ασθένειες Σε όλη την Ευρώπη ο δείκτης θνησιμότητας των πολιτών θα ανέβει κατά 1% έως 4%, λόγω των μεταβαλλόμενων καιρικών συνθηκών και νέων ασθενειών, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. Το 2100 η άνοδος της μέσης στάθμης της θάλασσας θα κυμανθεί μεταξύ 0,2 και 2 μέτρων. Στην Αττική μέχρι το 2100 η μέση μέγιστη θερμοκρασία τη θερινή περίοδο θα αυξηθεί κατά περίπου 4,4οC (ΕΜΕΚΑ - Σενάριο Εκπομπών Α1Β) και ο αριθμός των οφειλόμενων στην ανθρωπογενή υπερθέρμανση θανάτων στο Λεκανοπέδιο μπορεί να αυξηθεί κατά 25%. Φέτος τα κύματα του καύσωνα έφτασαν ακόμη και σε μεγάλα υψόμετρα στα Βαλκάνια (Σιμπίου, Μαυροβούνιο) το πρώτο δεκαήμερο του μήνα, με υψηλές θερμοκρασίες σε Μαυροβούνιο (43,5οC), Ρουμανία (42οC), Βουλγαρία (40οC), Κροατία (40οC) και Σερβία (42οC). Στην Ελλάδα, αφόρητη ζέστη συνεχίζει να υπερθερμαίνει τα ηπειρωτικά, όπου η θερμοκρασία την Τρίτη και την Τετάρτη ανήλθε στους 42οC. Πληθαίνουν όλο και περισσότερο οι καύσωνες, δεδομένου ότι η συνεχώς αυξανόμενη εκπομπή αέριων ρύπων αυξάνει τη θερμοκρασία στον πλανήτη. «Η αποσταθεροποίηση του κλίματος είναι γεγονός. Το κλίμα έχει επηρεαστεί σε όλο τον πλανήτη. Νομίζω ότι και οι πλέον άπιστοι θ' αρχίσουν να πείθονται ότι υπάρχει και ανθρώπινη παρέμβαση στη μεταβολή του κλίματος» εξηγεί ο επόπτης του «Κέντρου Φυσικής της Ατμόσφαιρας και Κλιματολογίας» ακαδημαϊκός καθηγητής Χρήστος Ζερεφός. «Αυτό αποδεικνύεται από τη συχνότερη εμφάνιση ακραίων καιρικών φαινομένων. Ταυτόχρονα η βαθμιαία αύξηση της θερμοκρασίας συμβαίνει πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι νομίζαμε. Στη Γροιλανδία, το λιώσιμο των πάγων γίνεται πιο γρήγορα. Η Κρυόσφαιρα λιώνει με ρυθμό ταχύτερο από τις εκτιμήσεις της επιστημονικής κοινότητας. Εχουμε πολύ σοβαρές ενδείξεις για τη Μεσόγειο, η οποία βρίσκεται στο ''κόκκινο'', εφόσον τα τελευταία 50 χρόνια η αύξηση της θερμοκρασίας έχει ξεπεράσει τους 2οC. Εχουμε υψηλές θερμοκρασίες σε μεγάλα υψόμετρα, φαινόμενο που δεν υπήρχε τις προηγούμενες δεκαετίες. Στη χώρα μας έχουμε εμφάνιση συχνών καυσώνων, οι οποίοι διαρκούν λιγότερο, γιατί συμβαίνουν πιο συχνά. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους καύσωνες, όπως μάθαμε να ζούμε με τους σεισμούς. Θα πρέπει λοιπόν όλοι να ξέρουμε πώς να συμπεριφερθούμε και οι ευάλωτες ομάδες να προστατεύονται τις ημέρες του καύσωνα. Οταν λένε οι επιστήμονες ότι η έκθεση στον ήλιο είναι επικίνδυνη από τις 11 π.μ. μέχρι τις 4 μ.μ., να αποφεύγουμε την ηλιοθεραπεία τις ώρες αυτές. Ο καθένας θα πρέπει να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον και να μειώσει τις εκπομπές του θερμοκηπίου. Να προλαβαίνουμε τα γεγονότα, παρά να τα θεραπεύουμε εκ των υστέρων». 40 μέρες επιπλέον ξηρασία Λιγοστεύουν οι βροχοπτώσεις Τις τελευταίες πέντε δεκαετίες παρατηρείται μείωση των βροχοπτώσεων στην Κεντρική και τη Βόρεια Ελλάδα. Η μείωση ξεκινά από 30 χλστ. ανά δεκαετία και τοπικά μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 150 χλστ. ανά δεκαετία. Αλλά και η απορροή των ποταμών είναι μειωμένη σε ποσοστό 5-10%, όπως προκύπτει από τη σύγκριση της απορροής στο χρονικό διάστημα 1971-1998, σε σχέση με το χρονικό διάστημα 1900-1970, εξαιρουμένης της Ηπείρου, όπου η πτώση περιορίζεται στο 2-5%. Σύμφωνα με τα σενάρια της Εκθεσης, το υδατικό δυναμικό της χώρας θα μειωθεί δραστικά τις επόμενες δεκαετίες. Την περίοδο 2021-2050 η μείωση των τιμών του ύψους της βροχής στην επικράτεια θα κυμανθεί από 3% έως 8% και του συνολικού υδατικού δυναμικού θα κυμανθεί από 14% έως 22%. Για την περίοδο 2071-2100, η μείωση των βροχοπτώσεων θα κυμανθεί από 7% έως 20% και στο υδατικό δυναμικό από 30% έως 54%. Εως 4,5οC πάνω ο υδράργυρος «Στο τέλος του 21ου αιώνα η θερμοκρασία του αέρα θα αυξηθεί από 3,0οC έως 4,5οC. Επίσης θα αυξηθεί η μέση προσπίπτουσα ηλιακή ακτινοβολία (μεταξύ 2,3 W/τετρ. μ. και 4,5 W/τετρ. μ.) καθώς και η ένταση των ετήσιων ανέμων κατά 10%» λέει ο κ. Ζερεφός. «Κατά την περίοδο 2071-2100, στα πεδινά ηπειρωτικά θα υπάρχει αυξημένη ανάγκη ψύξης έως και 40 επιπλέον ημέρες τον χρόνο. Μεταβολές αναμένονται επίσης ως προς τις ακραίες τιμές της βροχόπτωσης. Στην Αν. Στερεά Ελλάδα και τη ΒΔ Μακεδονία η μέγιστη ποσότητα του νερού που κατακρημνίζεται σε διάστημα έως 3 ημέρες αναμένεται να αυξηθεί σε ποσοστό έως 30%, ενώ στη Δυτική Ελλάδα αναμένεται να μειωθεί σε ποσοστό έως 20%. Οι μεγαλύτερες αυξήσεις της διάρκειας των ξηρών περιόδων θα σημειωθούν στην ανατολική ηπειρωτική χώρα και στη Β. Κρήτη, όπου αναμένονται 20 επιπλέον ημέρες ξηρασίας το 2021-2050 και μέχρι 40 επιπλέον ημέρες το 2071-2100. Η μεταβολή των κλιματικών συνθηκών θα αυξήσει τον αριθμό των ημερών με εξαιρετικά αυξημένο κίνδυνο πυρκαγιάς, κατά 40 ημέρες το 2071-2100, σε όλη την Αν. Ελλάδα από τη Θράκη έως την Πελοπόννησο, ενώ μικρότερες αυξήσεις αναμένονται στη Δυτική Ελλάδα». Μέχρι 2 μέτρα θα ανέβει η θάλασσα Θα... βουλιάξει το 20% των ακτών μας Η αλλαγή του κλίματος θα επιφέρει άνοδο της μέσης στάθμης της θάλασσας, η οποία θα κυμανθεί μέχρι το 2100 μεταξύ 0,2 και 2 μέτρων. Το σημαντικότερο πρόβλημα της παράκτιας ζώνης της χώρας μας είναι ο υψηλός ρυθμός διάβρωσης της ακτογραμμής. Πάνω από το 20% απειλείται, κατατάσσοντας την Ελλάδα 4η χώρα ως προς την παράκτια τρωτότητα, μεταξύ των 22 παράκτιων χωρών της ΕΕ. «Η Ελλάδα είναι μια χώρα με εξαιρετικά μεγάλο μήκος ακτογραμμής, περίπου 16.300 χλμ., εκ των οποίων περίπου τα 1.000 χλμ. αποτελούν περιοχές υψηλής ευπάθειας στην κλιματική αλλαγή» λέει ο κ. Ζερεφός. «Η ευπάθεια έγκειται στον κίνδυνο ανόδου της μέσης στάθμης της θάλασσας στη χώρα μας, η οποία εκτιμάται ότι θα κυμανθεί μέχρι το 2100 μεταξύ 0,2 και 2 μέτρων. Βεβαίως, η ευπάθεια των ακτών καθορίζεται και από άλλους τοπικούς παράγοντες, τεκτονικούς, γεωμορφολογικούς κ.λπ. Περίπου το 20% της ακτογραμμής της Ελλάδος αποτελεί ακτές με μέτρια έως υψηλή ευπάθεια. Το συνολικό κόστος, εξαιτίας των μεταβολών της στάθμης της θάλασσας, ανέρχεται σε πολλές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κατ' έτος». ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΕΣ ΖΗΜΙΕΣ Τα 3 σενάρια για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής Οι οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής για την Ελλάδα θα είναι δυσβάσταχτες, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, σύμφωνα με τη μελέτη που εκπονήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας από την επιστημονική Επιτροπή Μελέτης των Επιπτώσεων της Κλιματικής Αλλαγής (ΕΜΕΚΑ - Ιούνιος 2011). Η Επιτροπή αποτίμησε το κόστος της κλιματικής αλλαγής για την ελληνική οικονομία, το κόστος της τυχόν αδράνειας, καθώς και το κόστος των μέτρων άμβλυνσης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. 1 Το δυσμενέστερο από τα τρία σενάρια αντιστοιχεί σε ανυπαρξία κάθε δράσης για μείωση των ανθρωπογενών εκπομπών των αερίων και χαρακτηρίστηκε στην Εκθεση ως «Σενάριο Μη Δράσης». Στην περίπτωση του σεναρίου αυτού υπολογίζεται ότι το ΑΕΠ της Ελλάδος θα μειωθεί, σε ετήσια βάση, κατά 2% το 2050 και κατά 6% το 2100. Το συνολικό σωρευτικό κόστος του «Σεναρίου Μη Δράσης» για την ελληνική οικονομία, για το χρονικό διάστημα έως το 2100, εκφρασμένο ως μείωση του ΑΕΠ, ανέρχεται στα 701 δισ. ευρώ (σε σταθερές τιμές του 2008). 2 Το «Σενάριο Μετριασμού», σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα μειώνει δραστικά τις εκπομπές αερίων, έχει ως αποτέλεσμα η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας να περιοριστεί στους 2οC. Το συνολικό σωρευτικό κόστος του «Σεναρίου Μετριασμού», για το χρονικό διάστημα έως το 2100, εκφρασμένο ως απώλεια ΑΕΠ, προκύπτει ίσο με 436 δισ. ευρώ (σταθερές τιμές του 2008). 3 «Προκειμένου να μετριαστούν οι ζημίες εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, είναι αναγκαίο να ασκηθεί και πολιτική προσαρμογής, η οποία προβλέπεται από το ''Σενάριο Προσαρμογής''. Σ' αυτήν την περίπτωση, το ΑΕΠ της Ελλάδας θα παρουσιάσει μείωση κατά 2,3% και 3,7% τα έτη 2050 και 2100, αντίστοιχα, και το κόστος προσαρμογής στη νέα κατάσταση εκτιμάται 67 δισ. ευρώ», όπως επισημαίνει ο κ. Χρ. Ζερεφός, ο οποίος υπήρξε ο συντονιστής της ΕΜΕΚΑ και εξηγεί: «Ωστόσο τα μέτρα προσαρμογής δεν εξαλείφουν το σύνολο των ζημιών, απλώς τις περιορίζουν. Το συνολικό κόστος για την ελληνική οικονομία από τις ζημίες εκτιμήθηκε ίσο με 510 δισ. ευρώ (σταθερές τιμές του 2008), σωρευτικά μέχρι το 2100. Το συνολικό κόστος για την ελληνική οικονομία βάσει του ''Σεναρίου Προσαρμογής'' είναι το άθροισμα του κόστους που συνεπάγονται για την οικονομία τα μέτρα προσαρμογής και του κόστους που οφείλεται στις (περιορισμένες) ζημίες, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Ετσι, το συνολικό κόστος του ''Σεναρίου Προσαρμογής'' εκτιμήθηκε ίσο με 577 δισ. ευρώ (σταθερές τιμές του 2008), σωρευτικά μέχρι το 2100». ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΛΑΓΙΟΥ kallipateira@pegasus.gr

ΣΟΦΙΑ ΝΟΤΣΕΤΙ - ΚΛΕΠΑΤΣΚΑ - Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ !!

Πουλά το «χάλκινο» για να βοηθήσει 5χρονη με κυστική ίνωση Το χάλκινο μετάλλιο που κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου βγάζει σε δημοπρασία η Πολωνή αθλήτρια της ιστιοπλοΐας Σοφία Νοτσέτι-Κλεπάτσκα, προκειμένου να βοηθήσει ένα 5χρονο κορίτσι που πάσχει από κυστική ίνωση.
Η αθλήτρια είχε υποσχεθεί ότι αν κέρδιζε μετάλλιο, θα το έβγαζε σε πλειστηριασμό προκειμένου τα χρήματα να δοθούν για την θεραπεία της 5χρονης, που ζει στο διπλανό σπίτι από αυτό της Πολωνής ολυμπιονίκη. Η μικρή Ζούζια έχει ήδη υποβληθεί σε πέντε χειρουργικές επεμβάσεις και η μητέρα της δίνει μάχη για να αντεπεξέλθει στα έξοδα των φαρμάκων που χρειάζεται το κοριτσάκι.

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Πωλούνται άμεσα ΕΛΤΑ και ΕΛΒΟ

Στην πώληση των Ελληνικών Ταχυδρομείων, και μάλιστα άμεσα, προχωρά η κυβέρνηση αιφνιδιαστικά με απόφαση της διυπουργικής επιτροπής αποκρατικοποιήσεων που αναρτήθηκε αργά το απόγευμα της Παρασκευής στο διαδίκτυο. Την ίδια ώρα ανακοινώθηκε η πρόσληψη σύμβουλων για την πώληση μέχρι του συνόλου των μετοχών της ΕΛΒΟ. Με απόφαση της διυπουργικής επιτροπής αποκρατικοποιήσεων και μετά από εισήγηση του υπουργού Οικονομικών, Γ. Στουρνάρα, αποφασίσθηκε η πώληση έως και του συνόλου των μετοχών των ΕΛΤΑ που έχει στην κατοχή του το ελληνικό Δημόσιο. Επισημαίνεται ότι το Δημόσιο έχει ποσοστό 90% στα ΕΛΤΑ, ενώ ποσοστό 10% κατέχει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, για το οποίο άλλωστε αναμένεται να δρομολογηθούν οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης το επόμενο διάστημα. Σημειώνεται ότι ποσοστό περίπου 10% έχουν και τα ΕΛΤΑ στο ΤΤ. Σύμφωνα με την απόφαση της διυπουργικής επιτροπής για την πώληση των ποσοστών των ΕΛΤΑ που έχει στην κατοχή του το Δημόσιο, παρέχεται εξουσιοδότηση στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) να σχεδιάσει, να αποφασίσει και να υλοποιήσει τη διαγωνιστική διαδικασία για την πώληση των μετοχών ΕΛΤΑ, οι οποίες θα μεταφερθούν στο Ταμείο με νεότερη απόφαση της διυπουργικής επιτροπής αποκρατικοποιήσεων για να γίνει η πώληση. Ενδιαφέρον για τα ΕΛΤΑ είχαν επιδείξει πριν από την κρίση ευρωπαϊκοί ταχυδρομικοί οργανισμοί Για την ΕΛΒΟ η διυπουργική επιτροπή αποκρατικοποιήσεων αποφάσισε: να αναθέσει στη δικηγορική εταιρεία «Ι.Κ. Ρόκας και Συνεργάτες» του έργου του νομικού συμβούλου επί θεμάτων ελληνικού και ευρωπαϊκού δικαίου. να αναθέσει στις εταιρείες «Αttica Bank Α.Τ.Ε.» και «KPMG Σύμβουλοι Α.Ε.» του έργου του χρηματοοικονομικού συμβούλου. να εξουσιοδοτήσει τον υπουργό Οικονομικών να διαπραγματευθεί και να καθορίσει τους όρους των συμβάσεων με τους ανωτέρω συμβούλους, καθώς και να τις υπογράψει για λογαριασμό του Δημοσίου. Σε ό,τι αφορά τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, στη διυπουργική αποφασίστηκε να περάσει το σύνολο των μετοχών τους στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Αυτήν τη στιγμή το Δημόσιο κατέχει α Ελληνικά Ταχυδρομεία είναι η απελευθέρωση της αγοράς από την 1η Ιανουαρίου του 2013, καθώς ακόμη και φορείς του Δημοσίου, που σήμερα απευθύνονται στα ΕΛΤΑ για τη διακίνηση της αλληλογραφίας τους, θα πρέπει να διεξαγάγουν διαγωνισμούς και είνΆέρον για τα ΕΛΤΑ είχαν επιδείξει πριν από κάποια χρόνια ευρωπαϊκοί ταχυδρομικοί οργανισμοί πριν ενσκήψει η κρίση. Συγκεκριμένα, τα Βελγικά Ταχυδρομεία είχαν επιδείξει ενδιαφέρον, και ειδικότερα για τον τομέα των Ταχυμεταφορών, και μάλιστα είχαν ζητήσει και τον φάκελο, χωρίς, ωστόσο, να υπάρξει συνέχεια. Και οι Ολλανδοί είχαν εξετάσει πιθανότητα συνεργασίας με τα ΕΛΤΑ, ενώ και τα Γαλλικά Ταχυδρομεία είχαν μελετήσει τις πιθανότητες ανάπτυξης μέσω της δημιουργίας ενός ομίλου ταχυδρομείων των χωρών της Μεσογείου. Μεγάλο στοίχημα για τα Ελληνικά Ταχυδρομεία είναι η απελευθέρωση της αγοράς από την 1η Ιανουαρίου του 2013, καθώς ακόμη και φορείς του Δημοσίου, που σήμερα απευθύνονται στα ΕΛΤΑ γιααλήψεις για λογαριασμό των κατοίκων. Η ιδιωτικοποίηση του ταχυδρομείου αποτελεί ξει ορατός ο κίνδυνος απώλειας έργου που σήμερα διαχειρίζεται η επιχείρηση. Αιφνιδιασμός Αιφνιδιασμένοι από την εξέλιξη δηλώνουν οι εργαζόμενοι στα ΕΛΤΑ. «Είναι παγκόσμια πατέντα η επιλογή της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει το ταχυδρομείο. Αντίστοιχο μοντέλο δεν υφίστανται στον κόσμο», δηλώνει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ταχυδρομικών, Γ. Βασιλόπουλος. Ο ίδιος θεωρεί ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να μείνουν χωρίς ταχυδρομικές υπηρεσίες δυσπρόσιτες περιοχές. «Η χώρα μας έχει ένα τεράστιο ορεινό όγκο και εκατοντάδες κατοικημένα νησιά. Οι ταχυδρόμοι και οι αγροτικοί διανομείς είναι αυτοί που πληρώνουν συντάξεις, ταχυδρομούν εμβάσματα και κάνουν μικροκαταθέσεις και μικροα παραδοσιακές ταχυδρομικές υπηρεσίες, κατέγραψαν κέρδη προ φόρων ύψους 2,5 εκατ. ευρώκάθαρη υπονόμευση της παροχής υπηρεσιών στους Ελληνες πολίτες», καταλήγει. Δίκτυο με 850 καταστήματα στην Ελλάδα 8.000 οι μόνιμοι εργαζόμενοι και 2.000 οι εποχικοί Στα Ελληνικά Ταχυδρομεία απασχολούνται περισσότεροι από 8.000 μόνιμοι εργαζόμενοι και 2.000 εποχικοί. Σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι, περίπου 5.000, δουλεύουν στη διανομή, 800 άτομα απασχολούνται στις ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ και οι υπόλοιποι στα καταστήματα και στο δίκτυο διαβιβάσεων. Τα ΕΛΤΑ λειτουργούν 850 καταστήματα πανελλαδικά και 850 ταχυδρομικά πρακτορεία, ενώ εκτελούν 850 αγροτικά δρομολόγια και 4.500 αστικά δρομολόγια. Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία πέρυσι, παρά τη μεγάλη συρρίκνωση στον τζίρο και τις κρίσεις που δημιουργεί η μείωση της ζήτησης για παραδοσιακές ταχυδρομικές υπηρεσίες, κατέγραψαν κέρδη προ φόρων ύψους 2,5 εκατ. ευρώ με τζίρο 484,2 εκατ., όταν την προηγούμενη χρονιά τα μεγέθη ήταν 3,4 και 543,3 εκατ. ευρώ αντίστοιχα. Στη διατήρηση της κερδοφορίας το 2011 συνετέλεσε η μείωση του λειτουργικού κόστους κατά 58 εκατ. ευρώ στις δαπάνες προσωπικού αλλά και στα λοιπά κόστη της επιχείρησης. Κ. Αντωνάκος - Μ. Λιλιοπούλου