Ο χρήστης ialissandratou07 σας έστειλε ένα βίντεο: "I am Hellene (Ελληνικοί υπότιτλοι) Κατερίνα Μουτσάτσου!!!"

	κέντρο βοήθειας | επιλογές ηλεκτρονικού ταχυδρομείου | αναφορά ως ανεπιθύμητο
Ο χρήστης ialissandratou07 έχει μοιραστεί ένα βίντεο στο YouTube με εσάς: Η νεαρή ηθοποιός αντέγραψε -και μάλλον έκανε πολύ καλύτερο- ένα παλιό καναδικό διαφημιστικό, προκειμένου να στείλει την δική της απάντηση για την κριτική που δέχεται η Ελλάδα αυτή τη διετία. Το βίντεο-μήνυμα της Κατερίνας Μουτσάτσου για την Ελλάδα Ο μονόλογός της είναι καταιγιστικός όσο και σαφής, για την σημερινή πραγματικότητα της χώρας όσο και την βαριά κληρονομιά της και ξεπερνάει κατά πολύ την πιο «τοπική» προσέγγιση του πρωτότυπου. Οι δύο εκδοχές του, η απλή αγγλική και αυτή με τον ελληνικό υποτιτλισμό, έχουν ήδη προβληθεί πάνω από μισό εκατομμύριο φορές. περισσότεροι I am Hellene (Ελληνικοί υπότιτλοι) Κατερίνα Μουτσάτσου!!! Η γλυκιά ηθοποιός Κατερίνα Μουτσάτσου, σε αγγλική γλώσσα, εξηγεί τι είναι Ελλάδα σε όσους επικρίνουν τη χώρα μας και τους Έλληνες!!! Ενα μεγάλο μπράβο στην ΚΑΤΕΡΙΝΑ...!!! ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ Based on the original "I am Canadian" video: http://youtu.be/BRI-A3vakVg KATERINA MOUTSATSOU
© 2012 YouTube, LLC 901 Cherry Ave, San Bruno, CA 94066

«Φτώχυναν» 25% οι Ελληνες

Η φορολογική επιβάρυνση επί του συνολικού εργατικού κόστους στην Ελλάδα φτάνει το 37,8%. Κατά μέσο όρο αυξήθηκε πέρυσι στο 35,6% της μεικτής αμοιβής από 34,3% το 2000, τη στιγμή που ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ υποχώρησε στο 31,7% το 2011, από 33,3% το 2000 «Φτώχυναν» 25% οι Ελληνες Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης βρίσκονται οι Ελληνες: από τη μια υφίστανται δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων τους και από την άλλη καλούνται να βάλουν το χέρι ακόμη πιο βαθιά στην τσέπη για να πληρώσουν τους φόρους που επιβάλλει η Ελλάδα του Μνημονίου. Είναι, μάλιστα, ενδεικτικό πως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης χαρακτηρίζει στην τελευταία του έκθεση τη χώρα μας ως «πρωταθλήτρια» στον τομέα της φορολογικής επιβάρυνσης επί του συνολικού εργατικού κόστους (μισθός, συν φόροι, ασφαλιστικές εισφορές εργοδότη και εργαζομένου), τονίζοντας ότι οι πολίτες έχασαν μέσα σε έναν χρόνο το ένα τέταρτο των εισοδημάτων τους! Οι προοπτικές για το 2012 διαγράφονται ακόμη πιο ζοφερές λόγω της μείωσης του αφορολόγητου, των έκτακτων εισφορών, των ξεχασμένων φόρων στα ακίνητα, των περικοπών στις φοροαπαλλαγές κ.λπ. «Φτώχυναν» 25% οι Ελληνες Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε χθες ο ΟΟΣΑ, τα πραγματικά εισοδήματα των Ελλήνων υποχώρησαν το 2011 κατά 25,3%. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη «βουτιά» μεταξύ των κρατών-μελών του οργανισμού, ενώ ακολουθούν σε αρνητική επίδοση η Κορέα με μείωση 6,3% και το Ηνωμένο Βασίλειο με μείωση 4,3%. Η φορολογική επιβάρυνση επί του συνολικού εργατικού κόστους διαμορφώνεται στην Ελλάδα έως και το 37,8%, έχοντας αυξηθεί την τελευταία δεκαετία σε σχέση με τον μέσο όσο του ΟΟΣΑ κατά περισσότερες από 4 ποσοστιαίες μονάδες. «Φτώχυναν» 25% οι Ελληνες Κατά μέσο όρο αυξήθηκε πέρυσι στο 35,6% της μεικτής αμοιβής από 34,3% το 2000, τη στιγμή που ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ υποχώρησε στο 31,7% το 2011, από 33,3% το 2000. Πιο αναλυτικά, το 2011 για έναν ανύπαντρο πατέρα που λαμβάνει μισθό της τάξεως του 67% του μέσου μισθού, η φορολογική επιβάρυνση είναι κατά 19 ποσοστιαίες μονές μεγαλύτερη από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ. Υψηλότερη κατά 12 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τον μέσο όρο είναι η επιβάρυνση στον μισθό παντρεμένου εργαζομένου με δύο παιδιά, καθώς στην Ελλάδα διαμορφώνεται στο 37,8% το 2011 από 35,3% το 2000, τη στιγμή που ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ υποχώρησε το 2011 στο 25,4% από 27,5%. Επιβαρύνσεις Σε παγκόσμιο επίπεδο η επιβάρυνση σε σχέση με το μεικτό ημερομίσθιο αυξήθηκε σε 26 από τις 34 χώρες-μέλη του Οργανισμού και υποχώρησε σε επτά. Κατά μέσο όρο, η φορολογική επιβάρυνση αυξήθηκε στο 35,3% του κόστους απασχόλησης ενός υπαλλήλου χωρίς παιδιά, από το 35% το 2010. Μεταξύ του 2000 και του 2009 η επιβάρυνση αυτή είχε υποχωρήσει από το 36,6% στο 35%. Οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων κρατών αύξησαν τους φόρους επί των εισοδημάτων το περασμένο έτος, σε μια προσπάθεια να μειώσουν τα ελλείμματα των προϋπολογισμών τους, αντιστρέφοντας την πτωτική τάση των τελευταίων δέκα ετών, αναφέρει ο ΟΟΣΑ. Σε υψηλότερη θέση από την Ελλάδα, όπου η μέση φορολογική επιβάρυνση διαμορφώνεται στο 35,6% της μεικτής αμοιβής, βρίσκονται το Βέλγιο με τη μεγαλύτερη φορολόγηση στα εισοδήματα των εργαζομένων (55,5%), η Γερμανία (49,8%) και η Γαλλία (49,4%), ενώ στις χαμηλότερες θέσεις βρίσκονται μεταξύ άλλων η Ελβετία, η Ιρλανδία, οι ΗΠΑ και η Βρετανία. Ιδιαίτερα χαμηλή είναι η επιβάρυνση στους μισθούς σε Χιλή (7%), Νέα Ζηλανδία (15,9%) και Μεξικό (16,2%). Σημειώνεται πως ο ΟΟΣΑ υποστηρίζει στην έκθεσή του ότι οι φόροι στην απασχόληση είναι επιζήμιοι για την ανάπτυξη, καθώς και ότι οι κυβερνήσεις που χρειάζεται να συγκεντρώσουν περισσότερα έσοδα θα πρέπει να επικεντρώνονται στον περιορισμό των φοροαπαλλαγών για θέματα όπως οι συνταξιοδοτικές εισφορές και οι τόκοι των στεγαστικών δανείων, καθώς και οι εξαιρέσεις από φόρους επί των πωλήσεων, οι οποίες είναι λιγότερο επιβλαβείς. Κατερίνα Κοσμά kosma@pegasus.gr

Το τέλος του φθηνού πετρελαίου

Του Dr. Hans-Jorg Beilharz Η παραγωγή πετρελαίου δεν μπορεί να αυξάνεται κατά βούληση, όμως η παγκόσμια ζήτηση συνεχίζει να διογκώνεται. Πρόκειται για μία ρευστή κατάσταση, καθώς οι συνεχιζόμενες εντάσεις στις αγορές πετρελαίου αυξάνουν την έκθεση της παγκόσμιας οικονομίας στις κρίσεις. Η ασφάλιση πρέπει να έχει μία ανάλογη ανταπόκριση. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση έχει βρεθεί στο επίκεντρο όλων των συζητήσεων περί οικονομικής πολιτικής. Συνεπώς, η συζήτηση έχει πρωτίστως εστιάσει σε χρηματοοικονομικά θέματα, όπως η ρύθμιση των χρηματοοικονομικών αγορών, τα εθνικά χρέη και οι πολιτικές των κεντρικών τραπεζών. Σχετικά περιορισμένη προσοχή δόθηκε σε μία ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη στην πραγματική οικονομία, ήτοι την αυξανόμενη ανεπάρκεια πετρελαίου, όπως φαίνεται από τη σαφέστατη αύξηση τιμών τα τελευταία δέκα χρόνια. Οι καθοριστικοί παράγοντες στην αγορά πετρελαίου μεταβάλλονται Γιατί όμως ο κόσμος δίνει σχετικά λίγη σημασία στην αυξανόμενη ανεπάρκεια του πετρελαίου; Σε αντίθεση με το παρελθόν, οι αυξήσεις τιμών που παρατηρήθηκαν, για πολλά χρόνια, δεν συνοδεύονταν από μία παγκόσμια επιβράδυνση της ανάπτυξης. Το αντίθετο μάλιστα, η αυξανόμενη ανεπάρκεια σχετίζεται με μεγαλύτερη ζήτηση στις αναδυόμενες αγορές, που αναμένεται να συνεχιστεί για αρκετό καιρό και έτσι, με μία θετική παγκόσμια οικονομική τάση. Ωστόσο, το ρόλο τους παίζουν και οι περιορισμοί στην προσφορά, καθώς γεωλογικές συνθήκες εμποδίζουν τις αυθαίρετες αυξήσεις του ετήσιου ρυθμού παραγωγής. Η τάση αυτή πιθανότατα θα συνεχιστεί, γεγονός το οποίο ενδέχεται να σημαίνει ότι οι τιμές πετρελαίου έχουν φτάσει σε μη αναστρέψιμα υψηλά επίπεδα. Μια δεκαετία χαμηλών τιμών, όπως η δεκαετία του 1990, φαντάζει τώρα εξαιρετικά απίθανη. Αυτός, ενδεχομένως, να είναι και ένας παράγων μεσοπρόθεσμης παράτασης της τρέχουσας αστάθειας στην παγκόσμια οικονομία. Ανεπάρκεια πετρελαίου είναι το πιθανότερο σενάριο Αυξανόμενη ανεπάρκεια πετρελαίου σημαίνει ότι η προσφορά δεν είναι πλέον σε θέση να ανταποκρίνεται στην αυξανόμενη ζήτηση, ωθώντας έτσι τις τιμές προς τα επάνω. Για να στηριχθεί αυτή η θεωρία της αυξανόμενης ανεπάρκειας, θα πρέπει να παρατηρούνται οι τάσεις τόσο της προσφοράς όσο και της ζήτησης. Επί δεκαετίες, εμπειρογνώμονες διατυπώνουν απόψεις για το πόσο μεγάλα είναι τα συνολικά διαθέσιμα αποθέματα οικονομικά χρήσιμου αργού πετρελαίου και πώς θα διαμορφωθούν οι ρυθμοί παραγωγής (ήτοι, η παραγόμενη ποσότητα ανά μονάδα χρόνου), ενόψει των επικρατουσών γεωλογικών συνθηκών. Οι απόψεις διαφέρουν σημαντικά: από «οι ρυθμοί παραγωγής μπορούν να προσαρμοστούν, όπως απαιτείται, εντός διαστήματος μερικών ετών» μέχρι «οι ρυθμοί παραγωγής θα πέσουν δραματικά από εδώ και στο εξής». Ωστόσο, υπάρχουν ολοένα και περισσότερες ενδείξεις ότι η πρώτη άποψη είναι μη ρεαλιστική και ότι τα μελλοντικά επίπεδα παραγωγής δεν μπορούν να αυξάνονται όπως στο παρελθόν. Από τη μία, εντοπίζονται ολοένα και λιγότερα πολύ μεγάλα (συμβατικά) πετρελαϊκά πεδία, που παραδοσιακά προσέφεραν το μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου πετρελαίου. Από τα περίπου 70.000 πετρελαϊκά πεδία στον κόσμο, τα 100 μεγαλύτερα παρέχουν περίπου το ήμισυ της παγκόσμιας παραγωγής (UK Energy Research Centre, 2009). Το μέσο μέγεθος των νέων πετρελαϊκών πεδίων που ανακαλύπτονται, μειώνεται διαρκώς (Σχήμα 2, άξονας δεξιά), με αποτέλεσμα να είναι δυσκολότερο αυτά να αντισταθμίσουν την πτώση παραγωγής των παλαιότερων και μεγαλύτερων πεδίων. Πέραν τούτου, περισσότερα από τα μισά νέα πεδία που έχουν ανακαλυφθεί από την έναρξη της νέας χιλιετίας βρίσκονται σε πολύ μεγάλο βάθος (Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας, 2010) –με σημαντικά υψηλότερο κόστος εξόρυξης και παραγωγής σε σχέση με την ξηρά. Υψηλά κόστη εξόρυξης και παραγωγής έχουν και τα μη συμβατικά αποθέματα, π.χ. οι “άμμοι πετρελαίου” (oil sands) στον Καναδά, αποθέματα πολύ βαρέως πετρελαίου στη Βενεζουέλα, τα οποία σήμερα αποτελούν περίπου το 3% της παγκόσμιας παραγωγής. Είναι, συνεπώς, μάλλον απίθανο τα μη συμβατικά αποθέματα να είναι σε θέση να αντισταθμίσουν την πιθανή πτώση στη συμβατική παραγωγή. Σύμφωνα με μία πρόβλεψη του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Γεωεπιστημών και Φυσικών Πόρων (2010) –πρόβλεψη την οποία το ίδιο το Ινστιτούτο χαρακτηρίζει «αισιόδοξη»–, ακόμα και η ανάπτυξη των μη συμβατικών αποθεμάτων δεν θα ήταν ικανή να αποτρέψει την αμετάκλητη πτώση στη συνολική παραγωγή μετά από μία κορύφωση το 2035, το αργότερο. Από την άλλη, η ζήτηση για αργό πετρέλαιο θα συνεχίσει να αυξάνεται ραγδαία στο μέλλον. Το Σχήμα 3 δείχνει ότι η κατανάλωση πετρελαίου σε χώρες εκτός ΟΟΣΑ (αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες) αυξάνεται σημαντικά από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Θεωρούμε ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί, καθώς το κατά κεφαλήν εισόδημα σε πολλές από τις χώρες αυτές έχει ήδη ξεπεράσει ένα επίπεδο, πάνω από το οποίο συνήθως αυξάνεται η κατανάλωση πετρελαίου –και μάλιστα σε μεγάλο φάσμα εισοδημάτων και μάλλον ανεξάρτητα οικονομικών διακυμάνσεων. Με την παραδοχή ότι στο μέλλον η παγκόσμια παραγωγή θα αυξάνεται πιο αργά, ενώ θα συνεχιστεί η πίεση από τη ζήτηση, όπως κατά τα πρόσφατα χρόνια, η ανεπάρκεια προσφοράς θα συνεχιστεί, οδηγώντας σε διαρκώς αυξανόμενες τιμές πετρελαίου. Αυτό θα σηματοδοτήσει το τέλος εποχής για το φθηνό πετρέλαιο, παρόλο που μία προσωρινή πτώση των τιμών θα ήταν φυσικά πιθανή, στη διάρκεια μιας ύφεσης, για παράδειγμα. Οι συνέπειες: πιέσεις στα επιτόκια, αύξηση της δυναμικής κρατικών χρεών και μεγάλη ευπάθεια στις κρίσεις Στην έκθεση για τις παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές του Απριλίου 2011, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διερευνούσε τις πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις μιας αυξανόμενης ανεπάρκειας προσφοράς πετρελαίου. Η μελέτη έκανε την παραδοχή ότι στο μέλλον η τάση αύξησης της παραγωγής θα είναι πτωτική από 1% σε 0,8%, σε σχέση με το παρελθόν (1981 έως 2005). Αποτέλεσμα: σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η τιμή του πετρελαίου θα αυξηθεί κατά πάνω από 50% σε σύντομο χρονικό διάστημα, συνεπεία της πτώσης αυτής, και θα τριπλασιαστεί σε βάθος 20 ετών σε σχέση με το σενάριο αναφοράς, κατά το οποίο διατηρούνται τα επίπεδα παραγωγής του παρελθόντος. Ως αποτέλεσμα των υψηλότερων τιμών, ο παγκόσμιος πλούτος θα μετακινείται ολοένα και περισσότερο προς τις πετρελαιοεξαγωγικές χώρες. Και καθώς τα εισοδήματα πολλών πετρελαιοεξαγωγικών κρατών πάνε στα κρατικά ταμεία και βασικά τα κεφάλαια επενδύονται και δεν πάνε στην κατανάλωση, τα αποταμιευτικά κεφάλαια θα αυξηθούν παγκοσμίως, προκαλώντας μεγαλύτερες πιέσεις για μείωση των παγκόσμιων πραγματικών επιτοκίων. Επιπλέον, κάτι τέτοιο θα επηρεάσει αρνητικά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών πετρελαιοεισαγωγικών χωρών, όπως οι ΗΠΑ ή η ευρωζώνη. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερο κρατικό χρέος για τις χώρες αυτές. Η μελέτη του ΔΝΤ σκιαγραφεί τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις μιας αυξανόμενης ανεπάρκειας πετρελαίου, με την παραδοχή ότι οι εθνικές οικονομίες θα είναι σε θέση να προσαρμοστούν ομαλά στη νέα κατάσταση. Αυτό θα σήμαινε πολύ περιορισμένη επίδραση της οικονομικής ανάπτυξης. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανό η μετάβαση να μην είναι δυνατόν να γίνει με ομαλό τρόπο και ότι, αντιθέτως, η παγκόσμια οικονομία να είναι βραχυ-μεσοπρόθεσμα επιρρεπής στις κρίσεις. Η κατάσταση αυτή θα συνεχίζεται μέχρι οι εθνικές οικονομίες να προσαρμόσουν τις τεχνολογίες τους στη νέα ανεπάρκεια και να μειώσουν ανάλογα την κατανάλωσή τους. Εάν η προσφορά πετρελαίου εξακολουθήσει να είναι περιορισμένη και η ζήτηση υψηλή, δεν θα είναι πλέον δυνατόν να αντισταθμίζονται μεγάλες διακοπές προσφοράς λόγω, για παράδειγμα, πολιτικών συγκρούσεων ή φυσικών καταστροφών, απλά και μόνο αυξάνοντας την προμήθεια από άλλες περιοχές. Σε έναν κόσμο καταχρεωμένων κρατών και ασταθών χρηματοοικονομικών αγορών, κάτι τέτοιο θα μπορούσε εύκολα να προκαλέσει υφέσεις. Ένα σενάριο με έκβαση παρόμοια με αυτή του 1973 φαντάζει όλο και πιο πιθανό: τότε, η τιμή του πετρελαίου τριπλασιάστηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ως αποτέλεσμα του πολέμου Yom Kippur και παρέμεινε για χρόνια σε υψηλά επίπεδα (Σχήμα 1), παρά την οικονομική ύφεση. Εντούτοις, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν σοβαρές διακοπές στην προσφορά, η αυξανόμενη ανεπάρκεια πετρελαίου θα επιτείνει την οικονομική αβεβαιότητα. Ολοένα συχνότερες διακυμάνσεις στις τιμές πετρελαίου λόγω μείωσης της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας μπορεί επίσης να επιδεινώσει την αστάθεια στις χρηματοοικονομικές αγορές, μέσω των χρηματιστηρίων εμπορευμάτων. Επιπλέον, μεγάλες ανισορροπίες στις τρέχουσες συναλλαγές θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αύξηση της αλληλεξάρτησης δανειστή-πιστωτή μεταξύ χωρών και να εντείνουν ή ακόμα και να προκαλέσουν επικίνδυνες καταστάσεις, όπως η τρέχουσα κρίση χρέους του ευρώ. Η ασφάλιση μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση της μετά-ορυκτών καυσίμων εποχής Το επιχειρηματικό μοντέλο της ασφάλισης έχει να κάνει με τη διατήρηση επιχειρηματικών σχέσεων με όλους τους τομείς της οικονομίας και αυτό από μόνο του σημαίνει ότι μία αλλαγή στις υποκείμενες σχέσεις θα είχε άμεσο αντίκτυπο στον ασφαλιστικό κλάδο. Κατά τη διαχείριση όμως των επενδυτικών τους κινδύνων, οι ασφαλιστικές εταιρείες πρέπει να λαμβάνουν υπόψη και τη μεγαλύτερη ευπάθεια της παγκόσμιας οικονομίας σε κρίσεις μεσοπρόθεσμα, για να διασφαλίσουν επαρκή κέρδη μακροπρόθεσμα. Επιπλέον, ο ασφαλιστικός κλάδος μπορεί επίσης να παίξει ενεργό ρόλο, τόσο στον κατ’ εξοχήν κλάδο ενασχόλησής του όσο και ως μεγάλος παγκόσμιος επενδυτής. Για παράδειγμα, η Munich Re συμβάλλει με το ειδικό επενδυτικό της πρόγραμμα RENT (Renewable Energies and New Technologies) και με ασφαλιστικές λύσεις, όπως καλύψεις εγγύησης απόδοσης σε έργα ηλιακής και αιολικής ενέργειας, αλλά και ασφάλιση του κινδύνου ερευνών σε γεωτρήσεις γεωθερμίας. Οι λύσεις αυτές μειώνουν τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν οι εταιρείες και οι επενδυτές κατά την ανάπτυξη έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και αυξάνουν την ασφάλεια των επενδύσεων, διευκολύνοντας την εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην αγορά. Παρά τις προσπάθειες στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η παγκόσμια οικονομία δεν θα μπορέσει να αποποιηθεί το πετρέλαιο εν μία νυκτί. Ιδιαίτερα ο τομέας μεταφορών όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, όπου τα εναλλακτικά συστήματα κίνησης αντιπροσωπεύουν μόλις το 6%, θα κατέρρεε σχεδόν ολοσχερώς χωρίς το πετρέλαιο. Συνεπώς, πρέπει να διασφαλιστεί μία ομαλή και περιβαλλοντικά αποδεκτή προσφορά πετρελαίου, μεσοπρόθεσμα. Αυτό θα δημιουργήσει επίσης νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες για τις ασφαλιστικές εταιρείες, καθώς οι δραστηριότητες εξόρυξης και παραγωγής γίνονται ολοένα και πιο πολύπλοκες, ιδιαίτερα στις περιοχές της Αρκτικής και στο βυθό. Στα τέλη του 2010, μια ομάδα ασφαλιστικών και αντασφαλιστριών εταιρειών συνεργάστηκε με κορυφαίους brokers για την ανάπτυξη ασφάλισης ευθύνης για γεωτρήσεις μεγάλου βάθους στα ανοικτά της ηπειρωτικής Αμερικής, για παράδειγμα στον Κόλπο του Μεξικού. Ως η κινητήρια δύναμη πίσω από την ιδέα αυτή, η Munich Re ανέπτυξε την ιδέα “SOSCover” και θα παράσχει επίσης την αντίστοιχη δυνατότητα. Καθώς η κάλυψη αυτή εξαρτάται από τη συμμόρφωση με υψηλά πρότυπα ασφάλειας, το προϊόν θα συμβάλλει στη βελτίωση των επιπέδων ασφάλειας στις εξέδρες γεωτρήσεων μεγάλου βάθους. Δίλημμα οικονομικής πολιτικής Τα βιομηχανοποιημένα κράτη βρίσκονται σήμερα ενώπιον μίας μνημειώδους απόφασης οικονομικής πολιτικής. Το υψηλό επενδυτικό κόστος είναι το αναπόφευκτο τίμημα της επιτάχυνσης της τεχνολογικής μετάβασης σε ένα μέλλον χωρίς ορυκτά καύσιμα –εισάγοντας, για παράδειγμα, ηλεκτρικά αυτοκίνητα στις μεταφορές. Ωστόσο, εάν –αντίθετα με τις προσδοκίες– το πετρέλαιο δεν γίνει ολοένα και πιο σπάνιο στο μέλλον, οι κυβερνήσεις θα κατηγορηθούν ότι δεν έκαναν βέλτιστη χρήση των διαθέσιμων κεφαλαίων. Από την άλλη, αν επιταχυνθεί η ανεπάρκεια του πετρελαίου χωρίς να είναι διαθέσιμες οι εναλλακτικές τεχνολογίες, θα προκληθούν μεγάλες οικονομικές αναταραχές, με ανυπολόγιστο κόστος. Πολλά δείχνουν προς την πρώτη επιλογή, βάζοντας ένα τέλος στην εξάρτηση της οικονομίας από το πετρέλαιο το συντομότερο δυνατό. Εκτός από το μεγάλο ενδεχόμενο έλλειψης πετρελαίου, υπάρχουν δύο ακόμα επιχειρήματα με σημαντική βαρύτητα υπέρ της επιλογής αυτής: καταπολέμηση της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας λόγω του CO2 και μείωση των γεωπολιτικών αλληλεξαρτήσεων. Οι ασφαλιστικές εταιρείες θα μπορούσαν να επιταχύνουν τη μετάβαση προς μία μετά-ορυκτών καυσίμων εποχή, παρέχοντας κάλυψη και επενδύοντας σε τεχνολογίες χωρίς εκπομπές άνθρακα. Η απόδοση των επενδύσεων αυτών θα μπορούσε κάλλιστα να ξεπεράσει τις εναλλακτικές με τη συνεχιζόμενη αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Περαιτέρω πληροφορίες: l International Monetary Fund (2011): World Economic Outlook April 2011 – Tensions from the Two-Speed l Recovery: Unemployment, Commodities, and Capital Flows, Washington, DC. l McKinsey & Company (2011): Another oil shock?, l McKinsey Quarterly. l UK Energy Research Centre (2009): Global Oil Depletion – An assessment of the evidence for a near-term peak in global oil production, London. (Πηγή: Munich Re Topics Magazine 1/2012)*

Οικονομική Κρίση και Ευκαιρίες Ανάπτυξης

Του Παναγιώτη Θ. Αγγελόπουλου* Χαμένος Παράδεισος Πολλοί μιλούν για μια οικονομική κρίση. Όμως, η κρίση που περνάμε δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση του πολιτικού μας συστήματος, είναι κρίση του οικονομικού μας μοντέλου, είναι κρίση θεσμών, είναι κρίση αξιών. Δυστυχώς ή ευτυχώς, εδώ που φθάσαμε πρέπει να τα αλλάξουμε όλα. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο λειτουργίας του κράτους, τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας, τον τρόπο που γίνεται η πολιτική, τον τρόπο σκέψης. Πρέπει να αλλάξουμε τους θεσμούς μας. Πρέπει να υπερβούμε τα στερεότυπα του παρελθόντος. Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους Η ελληνική οικονομία, τις τελευταίες δεκαετίες, έχασε κάθε ανταγωνιστικότητα και μετατράπηκε σε μία οικονομία κατανάλωσης, με ένα παραγωγικό σύστημα που μέρα με τη μέρα καταρρέει. Οι αριθμοί, άλλωστε, μιλούν από μόνοι τους: το 85% του ΑΕΠ της Ελλάδας είναι κατανάλωση και το 15% παραγωγή, το 80% των γεωργικών προϊόντων που καταναλώνουμε εισάγεται, ενώ έχουμε 5 φορές περισσότερες εισαγωγές από εξαγωγές. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε ένα πραγματικό “οικονομικό σουρωτήρι”, καθώς όσοι πόροι και να έμπαιναν, αυτοί αυτομάτως γίνονταν εισαγωγές. Τα τελευταία 15 χρόνια η Ελλάδα δανείστηκε €200 δις, ενώ το εθνικό εισόδημα αυξήθηκε μόνο €100 δις. Συνεπώς, €100 δις δανεικών χρημάτων πήγαν για αυτοκίνητα, οικοδομές, καταθέσεις, ταξίδια. δηλαδή, για αγαθά που παράχθηκαν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα είχε γίνει μια χώρα κατανάλωσης, με ελάχιστη παραγωγή, για έναν απλό λόγο: εξαιτίας ενός σπάταλου, διεφθαρμένου και πελατειακού κράτους. και εξαιτίας μιας πελατειακής λογικής και νοοτροπίας, που διαπερνούσε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η Ελλάδα ήταν και είναι μια χώρα με υψηλούς δείκτες διαφθοράς, τους υψηλότερους στην ΕΕ. Από την ατιμωρησία επίορκων υπαλλήλων, από τη θεσμική διαφθορά στην πολεοδομία, τις εφορίες, την υγεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτό το σύστημα είναι που στοίχισε τελικά στην Ελλάδα την ανάπτυξη. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο πιο αναπτυγμένη είναι μια χώρα, τόσο λιγότερη διαφθορά παρουσιάζει. Γιατί ένα διεφθαρμένο κράτος βάζει συνεχώς εμπόδια στην ανάπτυξη. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά: - Πλασματικές συντάξεις και αναπηρικά επιδόματα. Υπολογίζεται ότι πάνω από 150.000 συντάξεις εισπράττονται παράνομα, ενώ έχει στηθεί μια τεράστια βιομηχανία αναπηρικών συντάξεων. Υπήρξαν νομοί στη χώρα που το 1/5 του πληθυσμού έπαιρνε αναπηρικές συντάξεις. - Παράνομες επιδοτήσεις, όπως για παράδειγμα της ΠΟΣΤ από τα ΕΛΤΑ. Υπολογίζεται ότι €17 εκατομμύρια εισέπραξαν οι συνδικαλιστές στα ΕΛΤΑ, το διάστημα 1999-2010. - Αποτυχία του κράτους στην είσπραξη των εσόδων, με εφορίες να μην έχουν διενεργήσει καθόλου ελέγχους για το 2009. Το ύψος των μη εισπραχθέντων εσόδων φτάνει μέχρι το 90% έως και 94%. Επίσης, δεν έχουν εισπραχθεί ακόμη τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων από το 1995 έως και το 2009 (ένα κονδύλι που αγγίζει τα €26.878.973). Οι αριθμοί αυτοί αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, επιβεβαιώνοντας τον παραλογισμό ενός κράτους που, αφού δεν έχει τη δυνατότητα να εισπράξει έσοδα, προβαίνει σε κάθετες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Σώματος Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, τα πρωτεία στη διαφθορά έχουν οι πολεοδομίες, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι υπηρεσίες υγείας, ενώ ψηλά στην κλίμακα της διαφθοράς βρίσκονται και οικονομικές υπηρεσίες του κράτους και γενικότερα υπηρεσίες που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, στις οποίες “φωλιάζει” το 52% των υποθέσεων διαφθοράς. Ένα κράτος που σκορπούσε αλόγιστα τα δημόσια χρήματα, ενώ την ίδια ώρα ήταν ανίκανο να μαζέψει φόρους Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα έχει την πιο μικρή φοροδοτική βάση στην Ευρώπη. Το μεγάλο μέρος των φόρων έρχεται από τους μισθωτούς. Πώς είναι δυνατόν, άλλωστε, μόνο 15.000 Έλληνες να δηλώνουν εισόδημα πάνω από 100.000; Το χειρότερο, ίσως, από όλα είναι ότι το κράτος στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη και στην επιχειρηματικότητα. Απίστευτα γραφειοκρατικά εμπόδια, απίστευτες επιβαρύνσεις έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν δύσκολο το έργο κάθε ιδιώτη επιχειρηματία. Εδώ που φτάσαμε πρέπει να τα αλλάξουμε όλα. Η χώρα έχει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες. Δεν είναι ανάγκη να ψάχνουμε για πετρέλαιο στο Αιγαίο και στην Κρήτη. Ο πραγματικός πλούτος, το “πετρέλαιο” της Ελλάδας, βρίσκεται εδώ, δίπλα μας. Στην Αθήνα και στην Αττική. Χαμένες ευκαιρίες Στον τουρισμό Όλοι οι αναλυτές εκτιμούν ότι η Αθήνα θα μπορούσε να έχει πάνω από 5 εκατ. τουρίστες, αποτελώντας έναν αναπτυξιακό πυλώνα για ολόκληρη την Ελλάδα. Γιατί είναι η πόλη που διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, είναι η πόλη που βρίσκεται ανάμεσα στις πιο αναγνωρίσιμες πόλεις παγκοσμίως, είναι η πόλη-σύμβολο του πολιτισμού και της παιδείας. Ωστόσο, η ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων δεν αξιοποιήθηκε όσο θα μπορούσε. Η τουριστική ανάπτυξη της Αθήνας θα δημιουργούσε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, εισοδήματα πάνω από €3 δις, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο εξαγωγής ελληνικού πολιτισμού, όπως και ευρύτερα να αποτελέσει τη βασική πύλη εξωστρέφειας και πολιτισμού για ολόκληρο τον ελληνισμό. Η Αθήνα είναι μία πόλη που συνδυάζει αρχαιολογικά αξιοθέατα, θάλασσα, πολλαπλές δυνατότητες ημερήσιων εκδρομών στα γύρω νησιά και στις γύρω περιοχές, τεράστια αγορά στο κέντρο της πόλης ή στα ανεπτυγμένα εμπορικά κέντρα των προαστίων και έντονη νυχτερινή ζωή. Παρόλα αυτά τα θετικά στοιχεία που διαθέτει η Αθήνα, ο τουρισμός στην πόλη μας καταγράφει διαρκή πτωτική πορεία τα τελευταία 20 χρόνια. Είναι εντυπωσιακό, αν αναλογιστεί κανείς ότι από το 1980 έως το 2001 οι αφίξεις στην Αθήνα μειώθηκαν κατά 50% περίπου σε απόλυτα νούμερα. Η πλειοψηφία, άλλωστε, των τουριστών που επισκέφτηκαν την Αθήνα δηλώνει ότι «είναι μια πόλη βρώμικη, μολυσμένη και με πολύ θόρυβο». Μήπως λοιπόν, πέρα από τα υπαρκτά προβλήματα υποδομών, θορύβου, κυκλοφοριακού, κ.λπ., υπάρχει και ένα σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας των θετικών σημείων της πόλης; Χρειάζεται, λοιπόν, μια πιο σωστή επικοινωνία, που δεν είναι η αποσπασματική και σπασμωδική διαφήμιση της πόλης, αλλά που θα βασίζεται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο και που θα στοχεύει συγκεκριμένες χώρες προέλευσης τουριστών. Όλα αυτά, όμως, προϋποθέτουν ένα συνδυασμό προσπαθειών πολλών φορέων (ιδιωτικών και δημοσίων) αλλά και το σωστό συντονισμό τους. Στη ναυτιλία Η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη ναυτιλία στον κόσμο. Δεν έχει, όμως, καταφέρει να αξιοποιήσει όσο πρέπει αυτό το πλεονέκτημα. Σύμφωνα με έρευνες, η ναυτιλία θα μπορούσε να απορροφήσει από 50.000 έως 150.000 νέες θέσεις εργασίας, μειώνοντας κατά 15% την ανεργία, φέρνοντας εισοδήματα πάνω από €20 δις το χρόνο. Υπάρχουν, επίσης, και οι τεράστιες δυνατότητες στην αξιοποίηση των εναλλακτικών μορφών ενέργειας, στην αξιοποίηση των γεωργικών προϊόντων και, τέλος, στο λεγόμενο τρίγωνο της γνώσης: παιδεία-πολιτισμός-νέες τεχνολογίες. Υπάρχει πολύ υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό στην Ελλάδα, που θα μπορούσε να δώσει πλεονέκτημα στη χώρα μας σε ό,τι αφορά την παροχή εκπαιδευτικών προγραμμάτων, πολιτιστικού προϊόντος και καινοτομίας. Υπάρχουν, ακόμα, καινούργια χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως οι συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, που μπορούν να προσελκύσουν δις ευρώ νέων επενδύσεων και οι οποίες έχουν κολλήσει στη γραφειοκρατία, όπως υπάρχουν και τεράστιες επενδυτικές ευκαιρίες στους οδικούς άξονες, στα τρένα, στα λιμάνια, στις μαρίνες, στα αεροδρόμια, κ.α. Διαζύγιο με τον κρατισμό Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένα άλλο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, που θα απελευθερώσει όλες αυτές τις δυνατότητες. Όμως, αυτό σημαίνει οριστικό διαζύγιο με το κράτος, όπως το ξέρουμε μέχρι τώρα. Διαζύγιο, δηλαδή, με τη γραφειοκρατία, τον κρατισμό, τις πελατειακές σχέσεις. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα πιο νοικοκυρεμένο και πιο παραγωγικό κράτος. Αυτό θα το πετύχει μόνο με μαζικές επενδύσεις στις νέες τεχνολογίες, με την ηλεκτρονική διαφάνεια και τη χρήση του internet στο φορολογικό της σύστημα, με την απλούστευση διαδικασιών, με μια νέα «Σεισάχθεια» στο δικαστικό σύστημα, με συνεπή μάχη κατά της διαφθοράς, με μετατάξεις στο Δημόσιο Τομέα και με συστήματα που θα βελτιώσουν την παραγωγικότητα. Τα ΚΕΠ είναι ένα θετικό παράδειγμα του τι μπορεί να γίνει στο κράτος μας. Δυστυχώς, η προσπάθεια έμεινε εκεί. Τώρα, είναι η ώρα να μπουν οι νέες τεχνολογίες και μια νέα νοοτροπία στο ελληνικό Δημόσιο, το οποίο πρέπει να γίνει πολιτο-κεντρικό, δηλαδή, να είναι δομημένο πάνω στον πολίτη-πελάτη, με την υπηρεσία εξυπηρέτησής του, με την υπηρεσία ενημέρωσής του, με την υπηρεσία που θα μετράει τα αποτελέσματα. Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα γίνουν με κάποιο μαγικό τρόπο. Χρειάζεται σωστός προγραμματισμός, σοβαρότητα και σκληρή δουλειά και, προπάντων, διαφάνεια σε όλες τις λειτουργίες και υπηρεσίες του κράτους, για να μπορέσουμε να θέσουμε τις βάσεις για σωστή ανάπτυξη. Χρειάζεται στήριξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας, σωστή αξιοποίηση των δημόσιων χρημάτων και σίγουρα ουσιαστική αξιοποίηση των δυνατοτήτων της χώρας. * O κ. Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος γεννήθηκε το 1971 στον Πειραιά, με καταγωγή από τη Μεσσηνία και την Αρκαδία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος με τη Βίκυ Σταμούλη και έχουν 2 παιδιά. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία εθελοντικά στις δυνάμεις καταδρομών, στο ΚΕΑΠ Ρεντίνας και στην Ε΄ΜΚ Δράμας. Eργάζεται από νεαρή ηλικία, παράλληλα με τις σπουδές του, ως ελεύθερος επαγγελματίας. Από το 1998 ασκεί το επάγγελμα του φοροτεχνικού & οικονομικού συμβούλου επιχειρήσεων. Είναι οικονομολόγος & διεθνολόγος και σπούδασε οικονομικά στο La Verne University, Διοίκηση Τουρ. Επιχειρήσεων στο ΑΤΕΙ Αθηνών και Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έλαβε μεταπτυχιακά διπλώματα: ΜΒΑ από το Nottingham Trent University και M.Sc. στη Δημόσια Διοίκηση από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι υποψήφιος Διδάκτωρ Οικονομικής Επιστήμης στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου.

Οδυσσέας Ελύτης : Από τη συλλογή Το Άξιον Εστί (1959)

Από την ενότητα ´´Η γένεσις´´ Στην αρχή το φως Και η ώρα η πρώτη που τα χείλη ακόμη στον πηλό δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου Αίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοί Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες κάτω απ' τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες Εκεί μόνος αντίκρισα τον κόσμο κλαίγοντας γοερά Η ψυχή μου ζητούσε Σηματωρό και Κήρυκα Είδα τότε θυμάμαι τις τρεις Μαύρες Γυναίκες να σηκώνουν τα χέρια κατά την Ανατολή Χρυσωμένη τη ράχη τους και το νέφος που άφηναν λίγο-λίγο σβήνοντας δεξιά Και φυτά σχημάτων άλλων Ήταν ο ήλιος με τον άξονά του μέσα μου πολυάχτιδος όλος που καλούσε Και αυτός αλήθεια που ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πριν Ο ακόμη χλωρός μες στη φωτιά Ο άκοπος απ' τον ουρανό Ένιωσα ήρθε κι έσκυψε πάνω απ' το λίκνο μου ίδια η μνήμη γινάμενη παρόν τη φωνή πήρε των δέντρων, των κυμάτων: «Εντολή σου», είπε, «αυτός ο κόσμος και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι Διάβασε και προσπάθησε και πολέμησε», είπε «Ο καθείς και τα όπλα του», είπε Και τα χέρια του άπλωσε όπως κάνει νέος δόκιμος Θεός για να πλάσει μαζί αλγηδόνα κι ευφροσύνη. Πρώτα σύρθηκαν με δύναμη και ψηλά πάνω από τα μπεντένια ξεκαρφώθηκαν πέφτοντας οι Εφτά Μπαλτάδες κατά πώς η Καταιγίδα στο σημείο μηδέν όπου ευωδιάζει απ' αρχής πάλι ένα πουλί καθαρό παλιννοστούσε το αίμα και τα τέρατα έπαιρναν την όψη ανθρώπου Τόσο εύλογο το Ακατανόητο Ύστερα και οι άνεμοι όλης της φαμίλιας μου έφτασαν τ' αγόρια με τα φουσκωμένα μάγουλα και τις πράσινες πλατιές ουρές όμοια Γοργόνες και άλλοι γέροντες γνώριμοι παλαιοί οστρακόδερμοι γενειοφόροι Και το νέφος εχώρισαν στα δύο Και αυτό πάλι στα τέσσερα και το λίγο που απόμεινε φύσηξαν και ξαπόστειλαν στο Βορρά Με πλατύ πάτησε πόδι στα νερά και αγέρωχος ο μέγας Κούλες Η γραμμή του ορίζοντα έλαμψε ορατή και πυκνή και αδιαπέραστη