Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παχυσαρκίας - Υπέρβαρα ή παχύσαρκα τρία στα δέκα παιδιά στην Ελλάδα



Υπέρβαρα ή παχύσαρκα είναι τουλάχιστον τρία στα δέκα παιδιά, όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα του προγράμματος ΕΥΖΗΝ για το σχολικό έτος 2013-2014.

Πιο συγκεκριμένα, το 23,6% των αγοριών και το 23,3% των κοριτσιών αξιολογήθηκαν ως υπέρβαρα, ενώ το 11,2% των αγοριών και το 9,6% των κοριτσιών, αντιστοίχως, ως παχύσαρκα. 

Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 473.665 μαθητές από 4.792 σχολεία της χώρας.

Το πρόβλημα του υπερβάλλοντος βάρους εντοπίστηκε κατά κύριο λόγο στις ηλικίες 8-11 ετών, με σχεδόν τέσσερις στους δέκα μαθητές που βρίσκονταν στην έναρξη της εφηβείας να είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. 

Οι περιφέρειες της Ελλάδας με τα υψηλότερα ποσοστά υπέρβαρων ή παχύσαρκων παιδιών ήταν αυτές του Νότιου Αιγαίου (38,8%), του Βόρειου Αιγαίου (36,7%) και της Κρήτης (36,2%), ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά παρατηρήθηκαν στις περιφέρειες της Δυτικής Ελλάδας, της Θεσσαλίας και της Ηπείρου (30,5%, 32,3% και 32,6%, αντιστοίχως).

Σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών, ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών της χώρας (63,6%) φάνηκε να απέχει σε μεγάλο βαθμό από το διατροφικό πρότυπο της μεσογειακής δίαιτας, χωρίς να αναδεικνύονται σημαντικές διαφορές μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, αλλά και μεταξύ των μαθητών στις διαφορετικές περιφέρειες της χώρας. Αξιοσημείωτο είναι ότι προοδευτικά, από το Δημοτικό στο Λύκειο, ο βαθμός προσκόλλησης των μαθητών στη μεσογειακή δίαιτα φάνηκε να μειώνεται, τόσο στα αγόρια (μείωση κατά 18,3%) όσο και στα κορίτσια (μείωση κατά 23,6%). 

Επιπλέον, μόλις οι μισοί μαθητές της χώρας (54,9%) εμφάνισαν ικανοποιητικό επίπεδο σωματικής δραστηριότητας, ενώ περίπου το 25% των αγοριών και το 30% των κοριτσιών δήλωσε ότι δεν συμμετέχει σε κάποια αθλητική δραστηριότητα, εκτός από αυτές που πραγματοποιούνται εντός του σχολείου. 

Το ποσοστό των σωματικά δραστήριων αγοριών βρέθηκε υψηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο των κοριτσιών (62,5% έναντι 47,1%), ωστόσο τα αγόρια φάνηκε να υπερβαίνουν σε μεγαλύτερο ποσοστό (28,1%) τον επιτρεπτό χρόνο των 2 ωρών ενασχόλησης με καθιστικές δραστηριότητες(τηλεόραση, Η/Υ, ηλεκτρονικά παιχνίδια, κ.λπ.) την ημέρα, σε σύγκριση με τα κορίτσια (21,5%).

Τα αποτελέσματα για το σχολικό έτος 2013-2014 είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοια με αυτά της περσινής χρονιάς, κατά την οποία τρεις στους δέκα μαθητές βρέθηκαν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, ενώ και πάλι μεγάλο ποσοστό φάνηκε να απέχει σημαντικά από το διατροφικό πρότυπο της μεσογειακής δίαιτας (60,9%) και να μην έχει ικανοποιητικό επίπεδο σωματικής δραστηριότητας (33,6%).

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παχυσαρκίας (24 Οκτωβρίου) το πρόγραμμα ΕΥΖΗΝ παρέχει στα σχολεία ενημερωτικό υλικό, με στόχο την ευαισθητοποίηση των μαθητών σε θέματα ισορροπημένης διατροφής και άσκησης, την προαγωγή της βέλτιστης σωματικής τους ανάπτυξης και την πρόληψη του φαινομένου της παιδικής παχυσαρκίας.




Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

FDA: Εγκρίθηκε η πιρφενιδόνη για τη θεραπεία της ιδιοπαθούς πνευμονικής ίνωσης



Την έγκριση της πιρφενιδόνης ως θεραπεία για την Ιδιοπαθή Πνευμονική Ίνωση (IPF), μια θανατηφόρο νόσο που προκαλείται από την σταδιακή ουλοποίηση (ίνωση) των πνευμόνων, αποφάσισε ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) μετά τα θετικά αποτελέσματα της κλινικής μελέτης φάσης ΙΙΙ ASCEND.

Η πιρφενιδόνη είναι ένα από του στόματος λαμβανόμενο φάρμακο για τη θεραπεία της Ιδιοπαθούς Πνευμονικής Ίνωσης. Ο μηχανισμός δράσης της δεν είναι κατανοητός, αλλά εκτιμάται ότι επηρεάζει την παραγωγή του παράγοντα TGF-β (Transforming Growth Factor-beta), μίας μικρής πρωτεΐνης στο σώμα, η οποία σχετίζεται με τον τρόπο ανάπτυξης των κυττάρων, και του παράγοντα νέκρωσης του όγκου (TNF)-άλφα, μίας μικρής πρωτεΐνης που σχετίζεται με τη φλεγμονή. 

Ο FDA χαρακτήρισε την πιρφενιδόνη ως «επαναστατική θεραπεία» βάσει των θετικών δεδομένων της κλινικής μελέτης ASCEND και της σοβαρής και απειλητικής για τη ζωή φύσης της Ιδιοπαθούς Πνευμονικής Ίνωσης. Έχει χαρακτηριστεί, επίσης, ως ορφανό φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η έγκριση της πιρφενιδόνης, βασίζεται σε δεδομένα από τη μεγάλη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη φάσης ΙΙΙ ASCEND και υποστηρίζεται από δύο άλλες μεγάλες μελέτες φάσης ΙΙΙ, τις μελέτες CAPACITY 1 και 2. 

Στη μελέτη ASCEND, περισσότεροι ασθενείς υπό θεραπεία με πιρφενιδόνη εμφάνισαν καθυστέρηση στην επιδείνωση της πνευμονικής λειτουργίας συγκριτικά με τους ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο. 

Τα σοβαρότερα ανεπιθύμητα συμβάντα που παρατηρήθηκαν στους ασθενείς που έλαβαν πιρφενιδόνη ήταν αυξήσεις στα ηπατικά ένζυμα, ευαισθησία στο φως ή εξάνθημα και γαστρεντερικές ανεπιθύμητες ενέργειες που οδήγησαν σε διακοπή της θεραπείας σε 2,2% των ασθενών που έλαβαν πιρφενιδόνη συγκριτικά με το 1% των ασθενών που έλαβαν εικονικό φάρμακο.

Το 2011 εγκρίθηκε η άδεια κυκλοφορίας της πιρφενιδόνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) για τη θεραπεία ενηλίκων με ήπια έως μέτρια Ιδιοπαθή Πνευμονική Ίνωση και για τα 28 κράτη-μέλη και εγκρίθηκε στη συνέχεια στη Νορβηγία, την Ισλανδία και τον Καναδά, ενώ η θεραπεία είναι διαθέσιμη και στην Ελλάδα. 

Περίπου 100.000 ασθενείς στις Ηνωμένες Πολιτείες και 80.000 έως 110.000 στην Ευρώπη πάσχουν από Ιδιοπαθή Πνευμονική Ίνωση, μία μη αναστρέψιμη και τελικά θανατηφόρο ασθένεια, η οποία χαρακτηρίζεται από σταδιακή απώλεια της ικανότητας απορρόφησης οξυγόνου από τους πνεύμονες εξαιτίας της ουλοποίησης. Η αιτία είναι άγνωστη και δεν υπάρχει θεραπεία. 

Η Ιδιοπαθής Πνευμονική Ίνωση, προκαλεί αναπόφευκτα δύσπνοια και καταστροφή του υγιούς ιστού των πνευμόνων, παρόλο που ορισμένοι ασθενείς ενδέχεται να εμφανίσουν διαστήματα σταθερότητας με τη νόσο. Ο διάμεσος χρόνος επιβίωσης από τη διάγνωση είναι δύο έως πέντε χρόνια και το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης είναι περίπου 20 έως 40%. Η Ιδιοπαθής Πνευμονική Ίνωση συνήθως εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας άνω των 45 ετών και τείνει να προσβάλει περισσότερο τους άνδρες από τις γυναίκες.




Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Τρέξε να προλάβεις,τον καρκίνο του μαστού - Δωρεάν εξετάσεις ως το τέλος του μήνα



Συνεργαζόμενοι γιατροί και διαγνωστικά κέντρα του doctoranytime.gr προσφέρουν δωρεάν κλινικό έλεγχο για το καρκίνο του μαστού μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου.

Σύμφωνα  με στοιχεία από το δίκτυο των συνεργαζόμενων γυναικολόγων που φθάνουν τους 270 στο σύνολο, ο καρκίνος μαστού στην Ελλάδα παρουσιάζει την εξής γενική εικόνα:

Παρατηρούνται 4.500 περίπου περιστατικά ετησίως.
Μία στις οκτώ γυναίκες είναι εν δυνάμει ασθενής.
Ηλικία που εμφανίζεται ο καρκίνος του μαστού: άνω των 50 ετών, μόνο το 5% εμφανίζεται στις ηλικίες των 35 ετών.
Κληρονομικότητα: υπάρχει κληρονομική προδιάθεση αλλά  το 70% των περιπτώσεων δεν παρουσιάζουν οικογενειακό ιστορικό.

To doctoranytime.gr, με αφορμή τη εκστρατεία του για το καρκίνο του μαστού δίνει τη δυνατότητα σε οποιαδήποτε γυναίκα να επιλέξει όποιο γυναικολόγο και μαστογράφο επιθυμεί στην περιοχή που την εξυπηρετεί, να ενημερωθεί πλήρως και να πραγματοποιήσει δωρεάν ψηλάφιση στήθους και ένα σύνολο εξετάσεων σε ειδική τιμή.

Οι ενδιαφερόμενες γυναίκες μπορούν να κλείσουν την επίσκεψή τους στη διεύθυνση: http://www.doctoranytime.gr/gynaikologikes-eksetaseis       

Πηγή : http://news.in.gr/


Συγκεντρώσου !! - Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής



Πριν από 35 χρόνια, αν έπασχες από  - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) ήσουν το «φρικιό» (ή ο παρίας) του σχολείου. Σήμερα μπορεί να είσαι ένας απολύτως «ενταγμένος» ενήλικος. Κάτι σαν τον ιδρυτή και CEO των αμερικανικών αερογραμμών Jet Blue, Ντέιβιντ Νίλμαν, ο οποίος όχι μόνο «βγήκε από την ντουλάπα» αλλά παραδέχθηκε ότι το ηλεκτρονικό αεροπορικό εισιτήριο (το οποίο αποτελεί δική του επινόηση) το συνέλαβε ο εγκέφαλός του εξαιτίας ενός βασικού συμπτώματος ADHD (Attention-Deficit Hyperactivity Disorder): μονίμως έφτανε στο αεροδρόμιο χωρίς εισιτήριο.  

Μιλώντας στο ΒΗmagazino, ο κλινικός ψυχολόγος, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γέιλ, Τόμας Μπράουν, ένας από τους κορυφαίους παγκοσμίως ειδικούς στη ΔΕΠΥ, ο οποίος έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα μετέχοντας στο διήμερο εκπαιδευτικό συνέδριο που διοργανώνεται από την ADHD Hellas, επισημαίνει ότι τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει άρδην η αντίληψή μας για αυτή την εξαιρετικά σύνθετη αλλά και παρεξηγημένη διαταραχή: «Ως το 1980 επικρατούσε η αντίληψη ότι αφορούσε μόνο μικρά παιδιά που δεν μπορούσαν να κάτσουν ήσυχα και "τρέλαιναν" τους γονείς τους. Σήμερα πλέον γνωρίζουμε ότι είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή και όχι μια διαταραχή συμπεριφοράς και ότι μερικές φορές παρατείνεται στην ενήλικη ζωή. Αφορά το 5%-7% των παιδιών και περίπου το 4% των ενηλίκων».

To management του εγκεφάλου

Ποια είναι τα βασικά συμπτώματα της ΔΕΠΥ; «Το μοντέλο επάνω στο οποίο δουλεύω εγώ περιλαμβάνει δυσλειτουργία σε έξι βασικά κομμάτια» επισημαίνει ο αμερικανός ειδικός: «Είναι το να μπορείς να οργανώνεις την καθημερινότητά σου, να βάζεις προτεραιότητες κ.ο.κ., ένα είδος self-management δηλαδή. Το να μπορείς να διατηρείς την προσοχή σου (να τη στρέφεις αλλού όταν χρειάζεται κ.ο.κ.). Το να μπορείς να παραμένεις σε εγρήγορση όταν πρέπει και να μπορείς να κοιμηθείς όταν το έχεις ανάγκη. Το να ελέγχεις τα συναισθήματά σου (έτσι ώστε π.χ. η απογοήτευση ή ο θυμός να μην καταλαμβάνουν πολύ χώρο μέσα στο κεφάλι σου και να σε "παραλύουν"). Το να κρατάς κάτι μέσα στο μυαλό σου ενώ κάνεις κάτι άλλο ("βραχυπρόθεσμη" ή "λειτουργική" μνήμη). Το να σκέφτεσαι προτού μιλήσεις ("αυτοέλεγχος"). Ολα αυτά μαζί συνιστούν τις λεγόμενες "γνωστικές λειτουργίες", οι οποίες "συνεργάζονται" στα περισσότερα πράγματα που κάνουμε. Πρόκειται δηλαδή για το "σύστημα διαχείρισης" του εγκεφάλου. Στους πάσχοντες από ΔΕΠΥ οι λειτουργίες αυτές δεν δραστηριοποιούνται όπως θα περίμενε κανείς, με αποτέλεσμα να μην αντεπεξέρχονται στην καθημερινότητά τους, να δυσκολεύονται στο σχολείο, στη δουλειά, στις διαπροσωπικές σχέσεις τους».

Τέτοιου είδους συμπτώματα όμως δεν εκδηλώνουμε όλοι κάποια στιγμή; «Βεβαίως. Τα χαρακτηριστικά που συνιστούν βασικά συστατικά της διαταραχής αυτής τα εκδηλώνουμε όλοι κάποιες στιγμές της ζωής μας. Το θέμα είναι ότι οι πάσχοντες αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Θα έλεγε κανείς ότι η ΔΕΠΥ δεν μοιάζει με την εγκυμοσύνη (όπου δηλαδή απλώς είτε είσαι είτε δεν είσαι έγκυος) αλλά με την κατάθλιψη. Το ότι είναι κάποιος θλιμμένος για λίγες ημέρες δεν σημαίνει ότι είναι καταθλιπτικός. Μόνο όταν τα καταθλιπτικά συμπτώματα φτάσουν να του δημιουργούν επί μακρόν πολλά προβλήματα λέμε ότι πρόκειται για κατάθλιψη και παίρνουμε μέτρα για την αντιμετώπισή της». Σύμφωνα με τον δόκτορα Μπράουν, «κάτι που συχνά καθιστά δύσκολη τη διάγνωση είναι ότι πολύ συχνά η διαταραχή αυτή συγκαλύπτεται. Αν είσαι ενήλικος με ΔΕΠΥ, έχεις έξι φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσεις τουλάχιστον μία ψυχιατρική διαραταχή κάποια στιγμή στη ζωή σου, π.χ. διπλασιάζεται ο κίνδυνος εθισμού σε ναρκωτικές ουσίες ή στο αλκοόλ, ενώ αγχωτικές διαταραχές που πλήττουν τα παιδιά σε ποσοστό 5%, στα παιδιά με ΔΕΠΥ αγγίζουν το 25%».

Ο αφηρημένος τερματοφύλακας

Ο δόκτωρ Μπράουν, ο οποίος τα τελευταία δέκα χρόνια έχει ταξιδέψει σε 43 χώρες, ενημερώνοντας επαγγελματίες υγείας και εκπαιδευτικούς για αυτή την αναθεωρημένη εκδοχή της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας, αγωνίζεται πρωτίστως να διαλύσει τους μύθους που την περιέβαλλαν για δεκαετίες. Υπογραμμίζει ότι δεν είναι «δυτικό πρόβλημα» (τη συναντάς π.χ. και στον Λίβανο και στην Ινδία), ότι αφορά και τα δύο φύλα (η αναλογία αγοριών - κοριτσιών παραμένει 3 προς 1 διότι τα αγόρια είναι περισσότερο «ταραξίες» και παραπέμπονται συχνότερα προς εξέταση, αντιθέτως στους ενηλίκους η αναλογία μεταξύ ανδρών - γυναικών τείνει να γίνει 1 προς 1), ότι υπάρχουν πάσχοντες με εξαιρετικά υψηλό δείκτη νοημοσύνης και ότι είναι κληρονομική (1 στους 4 έχει έναν γονιό με ΔΕΠΥ).

«Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει στην κατανόηση αυτής της διαταραχής - κάτι που ακόμη και πολλοί γιατροί εξακολουθούν να μην αναγνωρίζουν - είναι το ότι κάποιος που πάσχει από ΔΕΠΥ μπορεί π.χ. να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε κάποιες δραστηριότητες και σε κάποιες να μην έχει το παραμικρό πρόβλημα» τονίζει ο αμερικανός καθηγητής. «Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Μια ημέρα είχε έρθει στο γραφείο μου ένας 16χρονος, συνοδευόμενος από τους γονείς του. Επρόκειτο για ένα έξυπνο αγόρι, όμως οι δάσκαλοί του παραπονούνταν ότι μέσα στην τάξη ήταν μονίμως "χαμένος". Με πληροφόρησαν όμως ότι το αγόρι αυτό ήταν τερματοφύλακας της ομάδας χόκεϊ επί πάγου που μόλις το προηγούμενο βράδυ είχε κερδίσει το πρωτάθλημα της Πολιτείας. Πώς γίνεται ο ίδιος που συγκεντρώνεται σε κάτι τόσο απαιτητικό όπως το χόκεϊ στον πάγο να μην μπορεί να συγκεντρωθεί στο μάθημα;».

Εκ πρώτης όψεως το πρόβλημα τίθεται ως ζήτημα θέλησης. Στο χόκεϊ θέλει, τον ενδιαφέρει να είναι καλός, το σχολείο το βαριέται. «Και όμως, πρόκειται για ένα πρόβλημα που αφορά τη δυναμική της χημείας του εγκεφάλου. Κάποιος που δεν πάσχει από ΔΕΠΥ θα καταφέρει τελικά να συγκεντρωθεί σε μια εργασία, έστω και αν τη βρίσκει βαρετή, μόνο και μόνο επειδή ξέρει ότι πρέπει να γίνει ή πως αν την αμελήσει θα υπάρξουν συνέπειες. Ο πάσχων από ΔΕΠΥ αδυνατεί να πείσει τον εαυτό του να εστιάσει την προσοχή του σε κάτι, παρά μόνο αν πρόκειται για κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον για τον ίδιο. Οπως μου είχε πει πολύ χαρακτηριστικά ένας ασθενής: "Η διαταραχή αυτή είναι σαν στυτική δυσλειτουργία του εγκεφάλου. Οσο και να θέλεις, δεν μπορείς"».

Ως αναπληρωτής διευθυντής της Κλινικής Γέιλ για τις Διαταραχές της Προσοχής, ο δόκτωρ Μπράουν αναφέρεται εκτενώς και στη νεοαφιχθείσα μανία των σχεδιασμένων από νευροεπιστήμονες brain games (που χρησιμοποιούνται και στους πάσχοντες από ΔΕΠΥ), τα οποία υπόσχονται να εκγυμνάσουν τον εγκέφαλό σου (μόνο το site Luminosity μετρά σήμερα 50 εκατομμύρια συνδρομητές σε 180 χώρες). «Ολα αυτά τα εγκεφαλικά παιχνίδια δεν συμβάλλουν καθόλου στη βελτίωση της συνολικής εικόνας των γνωστικών προβλημάτων για τα οποία συζητούμε» υπογραμμίζει. «Σύμφωνοι, μπορεί να μάθεις να λύνεις καλύτερα τις συγκεκριμένες ασκήσεις που σε διδάσκει ένα πρόγραμμα, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι θα επιτύχεις και στη ζωή σου τις ευρύτερες αλλαγές που ελπίζεις. Δεν είναι ένας τρόπος εκγύμνασης του εγκεφάλου, είναι ένας τρόπος για κάποιους να βγάλουν λεφτά». 

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014


Το Βήμα

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Παγκόσμια Ημέρα Όρασης ή Αλλιώς Μέρα Κατά της Τύφλωσης





Η Παγκόσμια Ημέρα Όρασης ή Αλλιώς Μέρα Κατά της Τύφλωσης,  γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Πέμπτη κάθε Οκτωβρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Επιτροπής για την Πρόληψη της Τύφλωσης, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας.

Στόχος των οργανώσεων, να στρέψουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον στο πρόβλημα της τύφλωσης καθώς και τις επιπτώσεις του στον πάσχοντα και φυσικά στο περιβάλλον του. Οι δύο αυτές παγκόσμιες οργανώσεις έχουν δημιουργήσει το πρόγραμμα «2020: Δικαίωμα στην Όραση» - «Vision 2020» και το προάγουν με στόχο τον όσο το δυνατόν σημαντικότερο περιορισμό των τυφλών ως το 2020.



Vision-2020